Monthly Archives: June 2016

Συμβολή στην Εκδήλωση/ Βιβλιοπαρουσίαση με τον πολιτικό κρατούμενο Δ. Κουφοντίνα για την πολιτική συγκυρία και την επαναστατική προοπτική στο Κ* ΒΟΞ (30 Ιούνη)

Ο Δ. Κουφοντίνας παραμένει αιχμάλωτος από το 2002 καταδικασμένος σε 13 φορές ισόβια κάθειρξη για τη συμμετοχή του στη δράση της Ε.Ο. 17Ν. Ο ίδιος έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή του στην οργάνωση, ενώ παραμένει μέχρι και σήμερα πιστός στις αρχές και τις αξίες που διέπουν τα επαναστατικά κινήματα.

Η -πρώτη φορά Αριστερά- κυβέρνηση της χώρας, συνεχίζοντας την τακτική των προκατόχων της, στερεί από το σύντροφο το δικαίωμά του στην άδεια, την οποία δικαιούται από το 2010. Ο λόγος, γραπτά διατυπωμένος σε βούλευμα, είναι η αμετανόητη στάση του συντρόφου πάνω στο ζήτημα της ένοπλης πάλης. Μια ενδεχόμενη αποκήρυξη της ένοπλης διαδικασίας από έναν επαναστάτη-σύμβολο όπως είναι ο Δ. Κουφοντίνας θα σήμαινε μια νίκη τόσο για το αστικό μπλοκ όσο και μια ιστορική ρεβάνς για το ρεφορμισμό που ακόμα ονειρεύεται τον ειρηνικό δρόμο προς το σοσιαλισμό.

Το βιβλίο του Δ. Κουφοντίνα «13 απαντήσεις, μια συζήτηση με τον Τάσο Παππά», αποτελεί μια πολιτική αναμέτρηση μεταξύ δύο διαφορετικών κοσμοαντιλήψεων. Της ρεφορμιστικής Αριστεράς και της επαναστατικής. Ειδικά σε μια ιστορική συγκυρία όπως αυτή που διανύουμε, όπου η πρώτη βρίσκεται στην κυβέρνηση, η συζήτηση αποκτά χαρακτήρα διαμάχης πολιτικού, ιστορικού και φιλοσοφικού, ενδιαφέροντος.

Είναι πλέον προφανές ότι αυτή η «Αριστερά» που έκλεινε όλο νόημα το μάτι στους πολιτικούς και κοινωνικούς κρατούμενους, όπως και σε όλη την κοινωνία εξάλλου, υποσχόμενη δίκαιες δίκες, εφαρμογή δικαιωμάτων, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο εξασφάλισε προεκλογικά ψήφους από το συγγενικό και φιλικό περίγυρο μεγάλης μερίδας κρατουμένων, αφομοιώνοντας μαζί και μια μερίδα του κινήματος, τη λιγότερο συνειδητοποιημένη και μαχητική.

Είναι πλέον προφανές ότι αυτή η «Αριστερά» που κατάντησε να συμφιλιώνεται με τον ιμπεριαλισμό και την πολεμική μηχανή του Ισραήλ, η «Αριστερά» που συνεχίζει να εφαρμόζει πολιτικές κοινωνικής γενοκτονίας για τις ασθενέστερες τάξεις, είναι η «Αριστερά» που υποτάχθηκε από την πρώτη στιγμή αμαχητί στην αντιτρομοκρατική πολιτική (κάποτε οι ίδιοι την έλεγαν υστερία) της αστικής στρατηγικής. Πολιτική που η αστική τάξη της χώρας, το πολιτικό προσωπικό και οι ιμπεριαλιστές δανειστές επιβάλλουν σαν προαπαιτούμενο διακυβέρνησης. Γεγονός που καταδεικνύει και τον εγγενώς περιορισμένο χαρακτήρα που έχει η «πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα» σε ένα περιβάλλον εντεινόμενης ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας, όπως είναι αυτό της μνημονιακής εποχής.

Ο αναστοχασμός του αμετανόητου κομμουνιστή επαναστάτη Δ. Κουφοντίνα είναι μια διαδικασία εξέλιξης της ίδιας της επανάστασης και του αγώνα. Είναι η διαδικασία μέσα από την οποία ο αγωνιστής δεν ψάχνει την επανάληψη αλλά τη νέα σύνθεση. Χωρίς όμως ποτέ να ξεκόβεται από τις παραδόσεις και τα ιδανικά του κομμουνιστικού κινήματος, του «μεγαλύτερου, ουσιαστικότερου και του πιο θαυμαστού βήματος της ανθρωπότητας», όπως το ορίζει ο ίδιος.

Ο αγωνιστής γνωρίζει καλά το αόρατο νήμα που συνδέει τους αντάρτες του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού με τους αγωνιστές της αντιδικτατορικής αντίστασης, από τους οποίους συγκροτήθηκαν οι πρώτες επαναστατικές οργανώσεις της μεταπολίτευσης. Με τη μαχόμενη αριστερά που συγκροτείται πλέον εκτός ΚΚΕ, και η οποία οικοδομεί τα θεμέλια ενός νέου γύρου αγώνα, γνωρίζοντας καλά ότι η αντίσταση είναι πάντα αναγκαία και η εξέγερση πάντα δίκαιη. Με την επαναστατική αριστερά και στη συνέχεια και τον αναρχικό χώρο που ξεκίνησαν να μετράνε τους δικούς τους νεκρούς και φυλακισμένους, σε μια εποχή που η επίσημη αριστερά έπαψε να «παράγει» πολιτικούς κρατούμενους -αυτό το αλάνθαστο κριτήριο επαναστατικότητας ενός πολιτικού χώρου, όπως τονίζει ο συγγραφέας του βιβλίου.

Είναι ένας αναστοχασμός για να αποκτήσει ο ένοπλος αγώνας μια νέα μορφή και ένα νέο περιεχόμενο όσο γίνεται πιο κοντά στα περιεχόμενα και τους σκοπούς του καιρού μας. Τροποποιώντας τόσο την μορφή αλλά και τα περιεχόμενα της ταξικής πάλης. Όχι μόνο την τακτική αλλά και τη στρατηγική. Διαβλέποντας μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ότι στη σημερινή συγκυρία ο αγώνας ακόμα και για μερικές διεκδικήσεις και οριακές βελτιώσεις μπορεί να οδηγήσει σε μετωπική σύγκρουση με το εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο.

Η ταύτιση της τακτικής με τη στρατηγική, μια ταύτιση που τόσο έχει ταλανίσει τα επαναστατικά κινήματα διαχρονικά, αποτέλεσε μια από τις βασικότερες αιτίες για την πολιτική ηγεμονία του ρεφορμισμού στο εξεγερτικό ρεύμα της περιόδου 2010-2012. Παρά το συγκρουσιακό χαρακτήρα των κινητοποιήσεων, οι επαναστατικές δυνάμεις δεν κατάφεραν να αντιτάξουν μια πραγματικά επαναστατική στρατηγική απέναντι στην αστική πολιτική και τις ρεφορμιστικές μεταμφιέσεις της, στους κρίσιμους χώρους και χρόνους. Έτσι, ενώ αναπτύχθηκε ένα μαζικό και συγκρουσιακό αντιμνημονιακό ρεύμα έλειπαν οι πολιτικοί στόχοι πάλης (έξοδος από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους, σύγκρουση με την αστική τάξη και το κράτος ) που θα αναβάθμιζαν τη λαϊκή συνειδητότητα και θα θωράκιζαν το ανερχόμενο κίνημα από τις επιβουλές της αστικής πολιτικής. Κομβικοί πολιτικοί στόχοι που εάν καταλάμβαναν την ηγεμονία στις Πλατείες θα έδιναν μορφή στο λαϊκό ξεσηκωμό και περιεχόμενο στην επαναστατική στρατηγική, δημιουργώντας ένα πραγματικό αντίπαλο δέος τόσο απέναντι στο αστικό μπλοκ όσο και στο ρεφορμιστικό που παραμόνευε με τη μάσκα του κινηματικού (όπως κάνει πάντα) στην γωνία, αποκρύπτοντας συνειδητά τα αποτελέσματα και τις συνέπειες της παραμονής στην φυλακή του Ευρώ και στο λάκκο των λεόντων της Γερμανικής Ευρώπης, όπως αποκαλεί την ΕΕ ο Δ. Κουφοντίνας.

Ο αναστοχασμός ενός επαναστάτη, που κάθε χτύπημα της οργάνωσης που συμμετείχε ήταν και χτύπος της δικής του καρδιάς, έρχεται για να αναδείξει τις αστοχίες και τις μονόπλευρες αντιλήψεις και επιλογές που επικράτησαν και δεν άφησαν να μετατραπεί η «ένοπλη εκπροσώπηση σε λαϊκή συμμετοχή», που δεν αφησαν να μετατραπεί όπως έλεγαν οι Λατινοαμερικάνοι σύντροφοι «το χειροκρότημα σε στήριξη». Και αυτή η συζήτηση αφορά σίγουρα όλο το κίνημα και ειδικά τα κομμάτια εκείνα που θεωρούν τον ένοπλο αγώνα τμήμα μιας επαναστατικής στρατηγικής για την προλεταριακή έφοδο στον ουρανό. Χωρίς ταμπού και μακριά από εσωστρεφείς εγωισμούς που λειτουργούν ως τροχοπέδη για την εξέλιξη της ταξικής πάλης και της επαναστατικής διαδικασίας. Μεταξύ όσων πιστεύουν ότι η επιλογή της ένοπλης πάλης όχι απλά δεν μπορεί να είναι απούσα από μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική αλλά η παρουσία της είναι η ίδια η επικύρωση της μαχητικότητας ενός κινήματος που αξιώνει να ονομάζεται επαναστατικό.

Σήμερα, το βιβλίο του Δ. Κουφοντίνα, «13 απαντήσεις» αποτελεί πολύτιμο εφόδιο στα χέρια αγωνιστών για να χτίσουν εκείνες τις δομές λαϊκής αυτοάμυνας και ταξικής αντεπίθεσης που θα σταθούν ανάχωμα στην βίαιη επέλαση του καπιταλισμού. Το βιβλίο «13 απαντήσεις» είναι ένα κάλεσμα για επαναστατική δράση – για μια δράση που συνδυάζοντας τη θεωρία με την πράξη και τις νόμιμες με τις παράνομες μορφές συγκροτεί το επαναστατικό όλον. Είναι ένα κάλεσμα για αγωνιστική επαγρύπνηση , ένα κάλεσμα για περιφρούρηση των αρχών και των αξιών των επαναστατικών διαδικασιών από τις αστικές και μικροαστικές επιδράσεις που αλλοιώνουν το όραμα της ανθρώπινης χειραφέτησης, αφαιρώντας του τα πιο ευγενή και ανιδιοτελή στοιχεία.

Και αυτό είναι μάλλον τελικά το πιο κρίσιμο στοιχείο για έναν επαναστάτη. Να παραμείνει η αγάπη του για την ανθρωπότητα η κινητήρια δύναμη της εξέγερσης του απέναντι σε καθετί που την υποδουλώνει. Να αισθάνεται τον πόνο του λαού και να αγωνίζεται για την τάξη του – υπάρχει, άραγε, πιο έμπρακτος διεθνισμός; Ενώ η πάλη για τις πανανθρώπινες αξίες της δικαιοσύνης, της ισότητας και της αλληλεγγύης να υπερισχύουν πάντα την κρίσιμη στιγμή από το ατομικό συμφέρον.

Σε αυτόν τον πόλεμο, πόλεμο με κόστος, στερήσεις και ανυπέρβλητες αυτοθυσίες, θα μας συντροφεύουν πάντα οι νεκροί μας και οι φυλακισμένοι αγωνιστές. Όσοι έδωσαν τη ζωή και την ψυχή τους για να χτίσουμε ένα κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων. Η λησμονιά είναι ο θάνατος της μνήμης και ίσως να είναι και αυτός ένας από τους λόγους που ο σύντροφος γράφει «για να μην λησμονηθεί το χνάρι που άφησαν στην ιστορία οι σύντροφοι που έπεσαν» όπως διαβάζουμε στον επίλογο του βιβλίου.

Ρουβίκωνας, Κ* ΒΟΞ, Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

Εκδήλωση/ Βιβλιοπαρουσίαση με τηλεφωνική συμμετοχή του πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα για την πολιτική συγκυρία και την επαναστατική προοπτική

kouf

Εκδήλωση/ Βιβλιοπαρουσίαση

με τηλεφωνική συμμετοχή του πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα

για την πολιτική συγκυρία και την επαναστατική προοπτική

με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του “13 Απαντήσεις”
(εκδόσεις Μονοπάτι)

Πέμπτη 30 Ιούνη, στις 18:00 στο Κ*Βοξ (πλατεία Εξαρχείων)

Ρουβίκωνας, Κ* ΒΟΞ, Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

3η ημέρα ταξικής αλληλεγγύης και κοινωνικής αυτοοργάνωσης


12:00 Bazaar βιβλίου (καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας)

13:00 Ανοιχτό μαγείρεμα για πρόσφυγες και μετανάστες και κατοίκους των Εξαρχείων

15:00 Τουρνουά Σκάκι

18:00 Παρουσίαση του πρώτου φύλλου της Αραβόφωνης Άπατρις

19:00 Συζήτηση με τους κατοίκους της περιοχής με θέμα: «Η διαρκής υποβάθμιση της περιοχής σαν κρατικό σχέδιο. Ο αγώνας ενάντια στις μαφίες, το εμπόριο ναρκωτικών και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Ο αγώνας για μια γειτονιά ταξικής πάλης, αλληλεγγύης και κοινωνικής αυτοοργάνωσης».

21:00 Προβολή Ντοκυμαντέρ: «Free Derry: The IRA Drug War» (Διάρκεια 17΄)

* Συλλογή φαρμάκων και τροφίμων για δομές αλληλεγγύης όλη τη μέρα.

Η 6η: εξέγερση και αντίσταση στα βουνά και τις πόλεις του Μεξικού: Παρασκευή 17/6 στον πολιτικό χώρο στη Σπ.Τρικούπη 44 (Εξάρχεια)

3

Η 6η: εξέγερση και αντίσταση στα βουνά και τις πόλεις του Μεξικού

Παρασκευή 17/6 στον πολιτικό χώρο στη Σπ.Τρικούπη 44 (Εξάρχεια)

εμπειρίες & υλικό από συντρόφους & συντρόφισσες που επισκέφτηκαν τις ζαπατίστικες κοινότητες & αυτόνομες κατειλημμένες κοινότητες στον αστικό ιστό της πόλης του Μεξικού.

paliacate Zapatista

αυτοοργανωμένη ελευθεριακή συνέλευση

Πολιτική τοποθέτηση για τη στήλη “συζητήσεις/ ερωτήσεις/ απόψεις” του Indymedia

Οι δομές αντιπληροφόρησης του κινήματος σε μία εποχή τάχιστης ροής της πληροφορίας, αλλά και καταιγιστικής προπαγάνδας των Ιδεολογικών Μηχανισμών του Κράτους, αποτελούν ένα πάρα πολύ σημαντικό εργαλείο στα χέρια μας. Και η ιδιαίτερη συνεισφορά του Indymedia σ’ αυτό το πλαίσιο είναι πολύ χρήσιμη για το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα. Αυτή η χρησιμότητα, όμως, κι αυτή η σημαντικότητα του μέσου θα πρέπει να διασφαλιστούν και εντέλει να αυτοπεριφρουρηθούν από το σύνολο του κινήματος.

Και για να γίνουμε πιο σαφείς, αναφερόμαστε στη στήλη “συζητήσεις/ ερωτήσεις/ απόψεις” του Indymedia, που εδώ και καιρό όχι μόνο δεν προάγουν την υγιή ιδεολογικοπολιτική διαπάλη και ζύμωση, αλλά αντίθετα την αντικαθιστούν με μια χαμηλού (έως και μηδενικού) πολιτικού επιπέδου αντιπαράθεση. Ο κιτρινισμός, η εξατομίκευση του πληκτρολογίου, η ψηφιοποίηση του καφενειακού τύπου κουτσομπολιού, οι ανεπιβεβαίωτες φημολογίες και “διαρροές”, η διαρκής δημιουργία παρασκηνιακού κλίματος εναντίον ατόμων και συλλογικοτήτων, είναι μερικά από τα πλέον χαρακτηριστικά δείγματα της μετάλλαξης της πολιτικής κουλτούρας του κινήματος που δημιουργείται μέσα από την επιβλαβή χρήση του μέσου. Η πρόσωπο με πρόσωπο ιδεολογική ζύμωση (που εμπεριέχει το στοιχείο της αντιπαράθεσης, ακόμα και της ρήξης) που θα πρέπει να γίνεται στα αμφιθέατρα, τις εκδηλώσεις, μέσα από την έκδοση κειμένων, βιβλίων και περιοδικών, με τη συνεχή παρουσία στις κινηματικές διαδικασίες, φέροντας το βάρος της υπογραφής του καθενός, αντικαθίσταται με την κουλτούρα της αποπολιτικοποίησης, της συκοφαντίας και της ανωνυμίας. Εν τέλει, αυτή ακριβώς η κουλτούρα καθιστά το μέσο ευάλωτο στην αστυνομική διείσδυση και την αλίευση πληροφοριών.

Ολόκληρο το κίνημα αυτο-υποβιβάζεται μέσω αυτής της απολίτικης κουλτούρας και όλοι μας (συλλογικότητες, πολιτικοί κρατούμενοι και ατομικότητες) θα πρέπει να πάρουμε θέση για να περιφρουρήσουμε τις διαδικασίες από αυτόν τον κατήφορο. Θα αρκεστούμε μονάχα σε ένα περιστατικό: τη σπίλωση της μνήμης του αναρχικού και μέλους του Επαναστατικού Αγώνα Λάμπρου Φούντα, που σκοτώθηκε με το όπλο στο χέρι σε προπαρασκευαστική ενέργεια της οργάνωσης. Η λάσπη πως σκοτώθηκε σε εκτέλεση συμβολαίου θανάτου υπάρχει ακόμα στο Indymedia, παρότι ο σύντροφός του Κώστας Γουρνάς απάντησε σ’ αυτόν τον οχετό.

Ως Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ ζητάμε την κατάργηση της στήλης “συζητήσεις/ερωτήσεις/απόψεις”, όχι για να “λογοκρίνουμε” κανέναν, αλλά για τη συνολική περιφρούρηση του κινήματος. Και φυσικά θα θεωρήσουμε τουλάχιστον προβοκατόρικη την ανάρτηση του κειμένου αυτού στην εν λόγω στήλη.

Καλούμε και άλλους συντρόφους/-ισσες, πολιτικές ομάδες, στέκια, καταλήψεις, πολιτικούς κρατούμενους και φυλακισμένους αγωνιστές να τοποθετηθούν δημόσια για την αναγκαιότητα παύσης λειτουργίας της στήλης “συζητήσεις/ ερωτήσεις/ απόψεις” του Ιndymedia.

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

Αθήνα, Μάης 2016

Εκδήλωση-Προβολή: Η εξέγερση της εργατικής τάξης στις ΗΠΑ. Τετάρτη 8 Ιουνίου στον πολιτικό χώρο στη Σπύρου Τρικούπη 44 (Εξάρχεια)

Εκδήλωση -προβολή

– Η εξέγερση της εργατικής τάξης στις ΗΠΑ από τον 19ο αιώνα ώς το ξέσπασμα του Β Παγκοσμίου Πολέμου
– Προβολή της ταινίας “Ludlow” σχετικά με την ιστορία ελλήνων μεταναστών που δούλευαν στα ορυχεία του Ροκφέλερ και ξεσηκώθηκαν υπερασπίζοντας το δίκαιο και τη ζωή τους.
Τετάρτη 8 Ιουνίου στις 20.00 στον πολιτικό χώρο στη Σπύρου Τρικούπη 44 (Εξάρχεια)
Ασύμμετρη Απειλή (μέλος του κινηματικού εκδοτικού εγχειρήματος Los Solidarios)

3 χρόνια Κατάληψη Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Καρδίτσας: Τριήμερο Εκδηλώσεων 3, 4 & 5 Ιούνη 2016.

3 χρόνια Κατάληψη Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Καρδίτσας

Τριήμερο εκδηλώσεων 3-4-5 Ιούνη 2016.

Κυριακή 5 Ιούνη 2016. Eκδήλωση -Συζήτηση στις 16:30: Παρουσίαση του 7ου αντιιμπεριαλιστικού συνεδρίου του Λαϊκού Μετώπου της Τουρκίας και μεταφορά εμπειριών από τον ταξικό αγώνα στις γειτονιές τις Κωνσταντινούπολης, από τη Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην Ε.Ε

 

 

Αλληλεγγύη στο σύντροφο Γρηγόρη Τσιρώνη (Δίκη 3 Ιούνη)

aa_Fotor“Γαλουχημένος από την οικογένειά μου με τις λαϊκές αξίες και αρχές της αγάπης για τη δικαιοσύνη και του μίσους για την αδικία, της αλληλεγγύης και συμπαράστασης προς τον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη από βοήθεια, της απέχθειας προς την εκμετάλλευση, της υπεράσπισης των ιδεών και του δίκιου μου, της ευθύνης, της τιμής και της αξιοπρέπειας και μεγαλωμένος με τις αναφορές του παππού μου στα κατορθώματα των λαϊκών αγωνιστών της αντίστασης κατά του ξένου κατακτητή, για το δίκιο του αγώνα τους και την πανανθρώπινη λευτεριά, ήρθα σε επαφή με τη μεγάλη αγωνιστική παράδοση αυτού του τόπου. Μια ιστορία επανάστασης ενάντια στον οθωμανικό ζυγό, αντίστασης στον ξένο κατακτητή, εξέγερσης στο ντόπιο φασισμό, αγώνων αντιιμπεριαλιστικών, αντικαπιταλιστικών, εργατικών. Αγώνων για λευτεριά, κοινωνική χειραφέτηση και εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας”. Γρηγόρης Τσιρώνης

Στις 3 Ιούνη δικάζεται ο αντιεξουσιαστής Γρηγόρης Τσιρώνης για την απαλλοτρίωση του υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Σόλωνος τον Γενάρη του 2006, καθώς και για 6 άλλες ληστείες τραπεζών που πραγματοποιήθηκαν την περίοδο 2002-2006.

Αν θέλουμε να βρούμε τους πραγματικούς λόγους της δίωξης αυτής, δεν θα πρέπει να ψάξουμε στα ανύπαρκτα -ακόμα και με τους όρους μιας αστικής δίκης- στοιχεία, αλλά στη ίδια την αγωνιστική παρουσία του συντρόφου. Στις μαθητικές κινητοποιήσεις, στις εργατικές διεκδικήσεις, στη συμμετοχή του σε σωματεία βάσης, στις αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις, στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις, στην κατάληψη του Πολυτεχνείου του 1995, στη μεγαλειώδη πορεία και στις οδομαχίες κατά τη σύνοδο της Ε.Ε. το 2003 στη Θεσσαλονίκη, στον αγώνα των κατοίκων ενάντια στον υποσταθμό της ΔΕΗ στην Ηλιούπολη, στις συγκρούσεις που ακολούθησαν την επίσκεψη εγκληματιών στην Ελλάδα, όπως ο Κλίντον, ο Μπλερ, και η Ράις. Ακόμα όμως και στα χρόνια της φυγοδικίας ο σύντροφος παρέμεινε ενεργός στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Στις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις, στην εξέγερση του 2008, στις κινητοποιήσεις ενάντια στην καταστροφική επένδυση της Eldorado Gold στην Χαλκιδική.

Αν θέλουμε να βρούμε τους πραγματικούς λόγους της δίωξης αυτής θα πρέπει να μιλήσουμε τόσο για την οργάνωση της προληπτικής αντεπανάστασης, διαχρονικής προτεραιότητας του αστικού κράτους, όσο και για το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Μια πολυεπίπεδη κατασταλτική επίθεση για να συντριβούν οι επαναστατικές δυνάμεις. Να χτυπηθούν τα προτάγματα της οργάνωσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, της άμεσης σύγκρουσης με το καθεστώς, της αντίστασης, της έμπρακτης αλληλεγγύης, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Για να θωρακίσει η ΕΕ την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων της, να επιβληθούν οι μνημονιακές πολιτικές και να πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι, χωρίς όμως να οξυνθεί η ταξική πάλη.

Για αυτό, στην περίπτωση του συντρόφου, οι κατασκευασμένες κατηγορίες, η επικήρυξη το 2009 από τον -παρασημοφορημένο από το FBI Υπουργό Δημόσιας Τάξης Μ. Χρυσοχοϊδη, η χυδαία προπαγάνδα των ΜΜΕ όλα αυτά τα χρόνια, η πρόσφατη κλήτευση από ειδικό εφέτη ανακριτή ώστε να αναβαθμίσει τις κατηγορίες. Συμμετοχή και ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση, τρομοκρατική πράξη της προμήθειας και της κατοχής όπλων με σκοπό τον παράνομο εφοδιασμό τρομοκρατικής οργάνωσης, ληστεία από κοινού κατά συρροή από δράστες που έφεραν πολεμικό τυφέκιο και πυροβόλα όπλα (για εννιά ένοπλες ληστείες οι οποίες διαπράχθηκαν σε τραπεζικά υποκαταστήματα από τις 14.08.2013 μέχρι τις 30.05.2015) κλπ

Στις 3 Ιούνη πρέπει να σταθούμε όλοι δίπλα, αλληλέγγυοι, στο σύντροφο Γρηγόρη Τσιρώνη. Για να καταρρεύσει ένα ακόμα κατασκευασμένο κατηγορητήριο. Για να στήσουμε αναχώματα στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης.

Συγκέντρωση-Μικροφωνική: Πέμπτη 2/6, πλατεία Εξαρχείων στις 20:00
Συγκέντρωση Αλληλεγγύης: Παρασκευή 3/6, Εφετείο Αθηνών στις 9:00

Να σταθούμε αλληλέγγυοι στους πολιτικούς κρατούμενους. Να οργανώσουμε τον αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο. Να σχεδιάσουμε την προλεταριακή έφοδο στον ουρανό.

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ
Ιούνης 2016

ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΑ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΟΥΡΚΙΑΣ RECEP HASAR

Στις 13 Μαΐου, ένοπλη πολιτοφυλακή του Λαϊκού Μετώπου εισέβαλε σε σπίτι στην περιοχή Gazi της Κωνσταντινούπολης, με σκοπό να διεξάγει έρευνα σχετικά με πληροφορίες περί χρήσης και διακίνησης ναρκωτικών. Ενώ οι σύντροφοι ερευνούσαν το χώρο για τη διαπίστωση ή μη ύπαρξης ναρκωτικών, δέχτηκαν πυροβολισμούς ακριβώς τη στιγμή που ανακάλυπταν ποσότητα ηρωίνης, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ο πολιτοφύλακας RECEP HASAR. Οι σύντροφοι ανταπέδωσαν τους πυροβολισμούς εκτελώντας επί τόπου έναν εκ των ναρκέμπορων. Στις 26 Μαΐου ο σύντροφος RECEP HASAR που νοσηλευόταν βαριά τραυματισμένος, υπέκυψε τελικά στα τραύματα του, πέφτοντας ηρωικά μαχόμενος ενάντια στη σήψη που εξαπλώνουν τα ναρκωτικά στις λαϊκές γειτονιές της Κωνσταντινούπολης.

Ο σύντροφος RECEP δεν έδωσε τη ζωή του μονάχα για τον αγώνα ενάντια στο εμπόριο ναρκωτικών, αλλά για το συνολικό αγώνα ενάντια στη καπιταλιστική βαρβαρότητα. Και αυτό γιατί τα ναρκωτικά δεν αποτελούν απλά στοιχείο πολιτιστικής κατάπτωσης και αντεπαναστατικής μεθόδευσης κυρίως προς τη νεολαία, αλλά στυλοβάτη της παγκόσμιας οικονομίας και μια από τις επικερδέστερες εμπορικές δραστηριότητες των αστικών τάξεων διεθνώς. Τα ασύλληπτα κέρδη που διακινούνται από το λαθρεμπόριο (όπλων, ναρκωτικών, ανθρώπων κλπ), αποκαλύπτουν την πλέον αδυσώπητη φύση της καπιταλιστικής κερδοφορίας η οποία, παρακάμπτοντας τους όποιους νομικούς φραγμούς, όχι απλά δεν διακινδυνεύει αλλά απεναντίας απελευθερώνεται ολοκληρωτικά δημιουργώντας το ασφαλέστερο περιβάλλον υπερσυσσώρευσης κερδών. Το περιβάλλον όπου επικρατεί στο ακέραιο η βασική αρχή του καπιταλιστικού συστήματος: ο νόμος του ισχυρότερου και η επιβολή του δια της βίας.

Οι επονομαζόμενες μαφίες δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από τις ένοπλες συμμορίες του κεφαλαίου. Είναι οι μισθοφορικοί στρατοί, που στελεχώνονται από αντικοινωνικά-παρασιτικά στοιχεία ή νέους χωρίς μέλλον, που αναζητώντας μια διέξοδο από την μιζέρια της φτώχειας μετατρέπονται τελικά σε αναλώσιμα υλικά των αφεντικών τους. Μετατρέπονται όμως εκ θέσεως και αυτόματα σε εχθρούς του λαού, γιατί οι υπηρεσίες που προσφέρουν με το να “δηλητηριάζουν”, εκφοβίζουν και εκμεταλλεύονται τους κοινωνικά αδύνατους, τους καθιστά υπόλογους άρα και δίκαια στοχοποιημένους από τις δυνάμεις του λαϊκού κινήματος.

Ο RECEP, ως κομμουνιστής πολιτοφύλακας, είχε αποστολή να περιφρουρεί τη γειτονιά του τόσο από τις μαφιόζικες δραστηριότητες όσο και από την παρακμιακή αλλοίωση που αυτές επιδιώκουν να επιφέρουν. Οι λαϊκές γειτονιές της Κωνσταντινούπολης, είναι ιστορικές γειτονιές αντίστασης και αλληλεγγύης, είναι φρούρια απέναντι στο φασιστικό τουρκικό καθεστώς και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Οι σύντροφοι του ηρωικού Λαϊκού Μετώπου χύνουν το αίμα τους για να μην παραδοθούν οι γειτονιές τους στην αστική σαπίλα της αστυνομοκρατίας και του μαφιόζικου παρακράτους που απροκάλυπτα υπηρετεί. Και σε αυτόν τον αγώνα είμαστε δίπλα τους, παίρνοντας κουράγιο και έμπνευση, για να προετοιμάσουμε τις δικές μας άμυνες απέναντι στον καπιταλισμό, τις μαφίες και την αστυνομία τους.

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ
Ιούνης 2016