Το φθινόπωρο του 2012 πραγματοποιούνται στο κέντρο της Αθήνας μοτοπορείες από αναρχικούς, αντιεξουσιαστες και αντιφασίστες με στόχο την παρουσία του κόσμου του αγώνα στους δρόμους και τη μεταφορά ενός μηνύματος οργάνωσης απέναντι στη ολοένα εντεινόμενη βια του παρακρατικού οχετού, που εκείνη την περίοδο εφορμούσε σε διάφορες γειτονίες του κέντρου της Αθήνας και όχι μόνο.
Το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου διεξάγεται η 3η κατά σειρά αντιφασιστική μοτοπορεία στις συνοικίες της Κυψέλης, των Πατησίων και της Πλατείας Αμερικής. Λίγες μέρες πριν στην περιοχή της Πλατείας Αμερικής, όπου μένει και δραστηριοποιείται μεγάλος αριθμός μεταναστών, διεξάγονται πογκρόμ εναντίων τους, με επιθέσεις σε ανθρώπους, σπίτια, καταστήματα και γραφεία μεταναστευτικών κοινοτήτων. Φυσικά υπό την πλήρη ανοχή της αστυνομίας. Κατά τη διάρκεια της μοτοπορείας, οι Νίκος Παπαβασιλείου (μέλος του πυρήνα Νίκαιας της ΧΑ) και Γιώργος Περρής προκαλούν και επιτίθενται σε διαδηλωτές πάνω σε εν κινήσει οχήματα, η οποία και απαντήθηκε όπως της άρμοζε. Το συμβάν αποτέλεσε τη αφορμή για μια λυσσαλέα επίθεση από τις δυνάμεις της ομάδας ΔΕΛΤΑ που ακολουθούσαν κατά δεκάδες τη διαδήλωση. Αποτέλεσμα αυτής: κατεστραμμένα μηχανάκια, 15 συλλήψεις, άγριος ξυλοδαρμός των συλληφθέντων, κυνηγητό μέχρι τα Εξάρχεια, βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ και βαριές κατηγορίες γι αυτούς, αλλά και για 6 ακόμα συντρόφους που κατηγορήθηκαν με βάση τις πινακίδες από τα μηχανάκια που εγκαταλείφθηκαν την ώρα της αστυνομικής επιδρομής.
Είναι μια περίοδος όπου καθορίζεται από το λαϊκό ξεσηκωμό μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου το 2010, την εξέγερση της 21ης Φλεβάρη του 2012 και μια σειρά κοινωνικών αναταραχών. Είναι μια εποχή όπου το σύστημα φαίνεται να μην πατάει και πολύ γερά στα πόδια του, για αυτό και αναδιπλώνεται και εξαπολύει τη δική του επίθεση στα αγωνιζόμενα και ευάλωτα κοινωνικά κομμάτια. Ο ακροδεξιός εσμός του Σαμαρά που είχε αναλάβει την πολιτική διαχείριση, ταυτόχρονα με το ξεζούμισμα της ντόπιας εργατικής τάξης στοχοποιεί τον πάτο της ταξικής πυραμίδας, τους μετανάστες για τα δεινά που επιφέρει η κρίση. Τα παρακρατικά καθάρματα -όντας πλέον και θεσμικά συμμετέχοντες- αναλαμβάνουν τον ιστορικό τους ρόλο: αυτό του μαντρόσκυλου των αφεντικών. Παρ’ όλα αυτά πολλές ταξικές κινηματικές δυνάμεις βρίσκονται σε επαγρύπνηση και ορθώνουν ανάστημα στην φασιστική πανούκλα. Ο κόσμος του αγώνα επιλέγει να οργανωθεί σε διάφορα επίπεδα. Επιλέγει αυτοοργανωμενα και μαχητικά να αποτελέσει ανάχωμα στις φασιστικές συμμορίες και τα αφεντικά τους. Μια τέτοια κίνηση ήταν και οι αντιφασιστικές μοτοπορείες που έλαβαν χώρα εκείνο τον καιρό.
Στο πρόσωπο των 21 συντρόφων, οι οποίοι δικάζονται την Παρασκευή 22 Γενάρη στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας (Λουκάρεως) στις 9:00, το κράτος επιχειρεί να δικάσει όλους εκείνους που αντιστάθηκαν και αντιστέκονται ακόμα στη βαρβαρότητα που ξεδιπλώνεται παντού γύρω μας, είτε αυτή βρίσκεται στα μαχαίρια των χρυσαυγιτών, είτε στα γκλομπ των μπάτσων, είτε στα νεκρά πτώματα πνιγμένων προσφύγων και μεταναστών, είτε στις ουρές των ανέργων, είτε στους εκατοντάδες άστεγους που κατακλύζουν τους δρόμους… παντού.
Σήμερα τρία χρόνια μετά, όπου η αστική τάξη και το κράτος της συνεχίζει την υποτίμηση των ζωών μας, όπου ο ταξικός πόλεμος μαίνεται σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, χρέος της τάξης μας είναι να σηκώσει το γάντι και να αντεπιτεθεί. Η αλληλεγγύη στους 21 κατηγορούμενους της αντιφασιστικής μοτοπορείας δεν μπορεί παρά να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αντεπίθεσης αυτής.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 21 ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ 3ης ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ 30/9/2012
Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ