Το παραμύθι της “εθνικής ομοψυχίας και ενότητας των κοινωνικών εταίρων” εναντίον των δανειστών έχει πλέον καταρρεύσει με τον πιο παταγώδη τρόπο. Κυβέρνηση, ΣΕΒ και ΓΣΕΕ, ο καθένας με το δικό του τρόπο, στοιχίζονται πλήρως με τις μνημονιακές απαιτήσεις των δανειστών, εκπροσωπώντας τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης στην προσπάθειά της να ανακάμψει από την καπιταλιστική κρίση. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλον τον εργαζόμενο λαό πως οι ιμπεριαλιστές δανειστές και το ελληνικό κεφάλαιο δεν βρίσκονται σε μια σχέση ανταγωνισμού, αλλά σε μια συμβιωτική σχέση ετεροβαρούς συνεργασίας και ανισόμετρης/ ιεραρχημένης συμμαχίας. Η εξάρτηση του ελληνικού κράτους και η πρόσδεσή του στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού είναι το πιο εύφορο έδαφος πλουτισμού για το ντόπιο κεφάλαιο. Γι αυτό και ο ΣΕΒ και οι υπόλοιπες εργοδοτικές ενώσεις, παρά το παραμύθι του “ενιαίου εθνικού μετώπου”, εκπροσωπώντας με συνέπεια τα συμφέροντα της τάξης τους, έσπευσαν να υιοθετήσουν πλήρως τις προτάσεις των δανειστών για τη βίαιη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων. Κάνοντας κανείς μια συγκριτική μελέτη ανάμεσα στις προτάσεις της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Μηχανισμού Σταθερότητας και του ΔΝΤ από τη μια πλευρά και του ΣΕΒ από την άλλη θα βρει πλήρη αντιστοιχία και ταύτιση των ταξικών συμφερόντων που εκπροσωπούν όλες αυτές οι πλευρές. Άλλωστε, οι δηλώσεις του Δημήτρη Φεσσά, επικεφαλής του ΣΕΒ, και της Μαριάν Τίσεν, Επιτρόπου της ΕΕ για θέματα Απασχόλησης, δεν είναι απλώς πανομοιότυπες, αλλά σχεδόν ταυτόσημες.
Οι μεταρρυθμίσεις στον τομέα των εργασιακών σχέσεων που ετοιμάζονται για το χειμώνα, ενόψει της δεύτερης αξιολόγησης, αποτελούν μια συντονισμένη επίθεση κατά των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων, είναι η συνέχιση και κλιμάκωση του πολέμου από το διεθνές και εγχώριο κεφάλαιο. Οι γενικές κατευθύνσεις της νέας σφαγής, που θα δημιουργεί “φιλικότερο περιβάλλον για επενδύσεις” και θα ευθυγραμμίζει το ελληνικό θεσμικό πλαίσιο με τις “βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ”, θα είναι:
– Εργοδοτική ευελιξία για την προσαρμογή των μισθών (wage flexibility), ανάλογα με τα ιδιαίτερα επιχειρηματικά συμφέροντα στη δεδομένη στιγμή.
– Παραπέρα επέκταση μορφών εργασιακής ευελιξίας.
– Παραπέρα μείωση του κατώτερου μισθού και αλλαγή της δομής του, ώστε να αποτελεί ένα μοναδικό ποσό αναφοράς (single rate) χωρίς κανένα επίδομα, για να είναι συγκρίσιμος με άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
– Άρση των εμποδίων για ομαδικές απολύσεις, αύξηση του ορίου των απολύσεων από το 5% στο 10%, όπως προβλέπει η κοινοτική οδηγία της Κομισιόν και μείωση του χρόνου προειδοποίησης.
– Περιορισμός της συνδικαλιστικής δράσης και του δικαιώματος στην απεργία. Αύξηση του χρόνου προειδοποίησης της απεργίας και υποχρεωτικός ορισμός προσωπικού ασφαλείας για τις επιχειρήσεις.
– Θεσμοθέτηση της δυνατότητας εργοδοτικής ανταπεργίας (λοκ άουτ).
– Ενίσχυση του κύρους των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών.
Η δρομολογημένη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας προς όφελος των εργοδοτικών συμφερόντων, έρχεται μαζί με την προετοιμασία του “Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2017-2020”, το οποίο θα δίνει δίχρονη παράταση στο τρέχον πρόγραμμα και θα βαθαίνει ακόμα περισσότερο την καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Αν και δεν γνωρίζουμε ακόμα στις λεπτομέρειές τους τα ακριβή μέτρα που θα παρθούν μετά την κατάθεση του πορίσματος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων στα μέσα Σεπτέμβρη και τα παζάρια που θα ακολουθήσουν, το σίγουρο είναι πως θα αποτελέσουν έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της μεταβολής του ταξικού συσχετισμού δύναμης υπέρ των αφεντικών. Η μνημονιακή καπιταλιστική αναδιάρθρωση, τμήμα αδιάσπαστο της οποίας θα είναι η εργασιακή αναδιάρθρωση το χειμώνα, στο σύνολό της αποτελεί μεταφορά τεράστιου όγκου πλούτου και δύναμης από την εργασία στο κεφάλαιο. Η οργάνωση της προλεταριακής αντεπίθεσης για την αντιστροφή αυτής της ροής, στον ορίζοντα της γενικευμένης επαναστατικής ανατροπής, είναι το επιτακτικό καθήκον που μας θέτει η εποχή μας. Η μάχη για τα εργασιακά που θα κορυφωθεί το χειμώνα είναι μια ακόμα στιγμή της όξυνσης του ταξικού πολέμου και οφείλουμε να προετοιμάσουμε την αντεπίθεσή μας και να σταθούμε στο ύψος της ιστορικής στιγμής και να στήσουμε αναχώματα στην επέλαση της σύγχρονης βαρβαρότητας.
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΓΧΩΡΙΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ
Ο Μπιλάλ Καγιέντ, μέλος της Ταξιαρχίας Αμπού Αλί Μουσταφά (ενόπλου τμήματος του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης) παραμένει όμηρος του σιωνιστικού κράτους παρ’ ότι εξέτισε την ποινή του και θα έπρεπε να αποφυλακιστεί από τις 13 Ιουνίου. Ο Μπιλάλ Καγιέντ έχει ξεκινήσει εδώ και 43 ημέρες απεργία πείνας διεκδικώντας την άρση της εξάμηνης διοικητικής κράτησης, βάσει της οποίας παραμένει όμηρος.
