Τα ξημερώματα της 15ης Νοέμβρη, έξω από την πύλη του Πολυτεχνείου, ομάδα 50-60 ατόμων οπλισμένα με διάφορα μέσα, επιτέθηκε και τραυμάτισε συντρόφους που ανήκουν σε οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και στην Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε, την ώρα που αυτοί εισέρχονταν στο χώρο για την έναρξη του αγωνιστικού τριημέρου. Επτά από τα θύματα της επίθεσης μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο. Σύμφωνα με μαρτυρίες, το αφηνιασμένο μπουλούκι επιτέθηκε με αγριότητα σε συντρόφους και συντρόφισσες, ενώ συνόδευσε τη φυσική του βία με την εκτόξευση απειλών και σεξιστικών ύβρεων.
Κινήσεις σαν κι αυτές δεν έχουν καμιά θέση στους πολιτικούς χώρους που προάγουν -ή επικαλούνται- τον αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα και την εκμετάλλευση. Η προσχεδιασμένη αυτή ενέδρα, παρότι οι φορείς της ήταν ένα ετερόκλητο μπουλούκι, είχε ξεκάθαρο αντικομμουνιστικό, αντιαναρχικό και αντικινηματικό χαρακτήρα και στην πράξη στράφηκε εναντίον όλου του κόσμου του αγώνα. Μια συμμορίτικη επίθεση με παρακρατικά χαρακτηριστικά την οποία όλα αυτά τα χρόνια δεν τόλμησαν, αλλά σίγουρα θα ζήλευαν, ακόμα και τα τάγματα εφόδου της Χ.Α. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή η απολίτικη ψευτοεξεγερτική μάζα, κομμάτι της οποίας εδώ και χρόνια λυμαίνεται την πλατεία Εξαρχείων με αντικοινωνικές και μαφιόζικες πρακτικές, το μόνο που κάνει είναι να καταχράζεται τις σημαίες του αγώνα, να παρασιτεί και εν τέλει να κινείται εχθρικά απέναντι στο προλεταριακό-λαϊκό κίνημα. Ενέργειες όπως αυτή και οι αντιλήψεις που φέρουν μέσα τους πρέπει να απομονωθούν και να αντιμετωπιστούν στο πλαίσιο της περιφρούρησης του ίδιου του κινήματος.
Από την πλευρά μας, η συμμετοχή κάποιων μελών της συνέλευσης (όποιος κι αν ήταν ο βαθμός εμπλοκής τους) σ’ αυτό το αφηνιασμένο μπουλούκι μας συντάραξε και λειτούργησε ως έναυσμα για τη διεξαγωγή μιας κριτικής και αυτοκριτικής διεργασίας για την ίδια τη συνέλευση και τις διαδικασίες της, μια διεργασία που πρέπει να αγκαλιάσει το σύνολο του κινήματος. Ως συνέλευση, ούτε γνωρίζαμε το συγκεκριμένο σχέδιο, ούτε ποτέ θα μπορούσαμε να αποφασίσουμε και να συνδράμουμε σε τέτοιου είδους πρακτικές. Αντίθετα, αν το γνωρίζαμε θα κάναμε ότι μπορούσαμε για να το αποτρέψουμε. Σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να συναινέσουμε σε κινήσεις που στρέφονται ευθέως εναντίον του αξιακού και πολιτικού μας πυρήνα ως αναρχικοί και κομμουνιστές. Για τους λόγους αυτούς, τα συγκεκριμένα άτομα παύουν να είναι μέλη της διαδικασίας μας, γεγονός επιβεβλημένο και αναπόφευκτο. Όπως στο παρελθόν, έτσι και σήμερα, θα υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο τις πολιτικές ομάδες και οργανώσεις, όχι μόνο όταν χτυπιούνται από μπάτσους και φασίστες, αλλά κι από το συνονθύλευμα που επικαλούμενο το όνομα της “Αναρχίας” σηκώνει χέρι σε συντρόφισσες και συντρόφους κάθε τάσης του κινήματος.
Να τονίσουμε πως η θέση μας αυτή δε μεταβάλλεται από τη δηλωμένη -σε κείμενο αναρτημένο στο διαδίκτυο- αστοχία εξεύρεσης του στόχου της επίθεσης. Ακόμα κι αν τα θύματα ήταν μέλη του ΚΚΕ, τα χαρακτηριστικά της επίθεσης θα ήταν τα ίδια. Η αιτιολογία της επίθεσης, πως τάχα ήταν απάντηση στα γεγονότα της Λέσβου, είναι προσχηματική και ανόητη. Η επίκληση αυτών των γεγονότων δεν μπορεί να ντύσει με ιδεολογικό μανδύα την αντικινηματική βία και την απολίτικη ματσίλα.
Ως αναρχικοί και κομμουνιστές, παίρνουμε θέση μάχης στον αντικαπιταλιστικό/αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, στρέφοντας τη βία μας και πολεμώντας με κάθε τρόπο ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος, ενάντια στους μπάτσους και τους φασίστες, ενάντια στην επέλαση της σύγχρονης βαρβαρότητας και όχι απέναντι σε συντρόφους και συντρόφισσες που βρισκόμαστε μαζί στο δρόμο, όσες διαφωνίες κι αν έχουμε. Είναι προφανές λοιπόν πως δεν μιλάμε ως ειρηνιστές που καταδικάζουν τη βία «απ’ όπου κι αν προέρχεται» και αναζητούν την κοινωνική ευταξία. Ψάχνουμε τους τρόπους εκείνους για να συμβάλουμε ώστε η σύγκρουση να είναι οργανωμένη, αποτελεσματική, στοχευμένη και να εκφράζει τα προλεταριακά συμφέροντα, ως οργανικό κομμάτι για την υλοποίηση ενός οράματος. Του οράματος της απελευθέρωσης του προλεταριάτου από τα δεσμά της καπιταλιστικής σκλαβιάς.
Δεσμευόμαστε πως θα συνεχίσουμε να αντιπαλεύουμε τις επιρροές της αστικής ιδεολογίας στις γραμμές μας. Θα συνεχίσουμε να αναζητούμε τρόπους ώστε η εμπλοκή νέων συντρόφων στις διαδικασίες του κινήματος δεν θα εξαντλείται στο «εναντίων όλων» μένος, που εν τέλει όταν φεύγει η νιότη στέλνει πολλούς στα σπίτια τους. Ενισχύοντας την πολιτική συνείδηση, τη συντροφικότητα και τη δέσμευση, θα προφυλάσσουμε με κάθε τρόπο τις πολιτικές μας διαδικασίες από κάθε είδους τυχοδιωκτισμό και ανευθυνότητα. Γιατί καθοριστικά εφόδια για την πορεία του αγώνα, πέρα από τα επίκαιρα θεωρητικά εργαλεία, την κατάλληλη οργανωτική δομή, το πείσμα και την αποφασιστικότητα, είναι και η εμπιστοσύνη, η επιμονή, η δέσμευση και η υπευθυνότητα. Γιατί η πολιτική κουλτούρα που χτίζουμε στο σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι αντανάκλαση της κοινωνίας που οραματιζόμαστε στο αύριο.
Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών
για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ
19/11/2015