Category Archives: Εκδηλώσεις/Συζητήσεις

3η ημέρα ταξικής αλληλεγγύης και κοινωνικής αυτοοργάνωσης


12:00 Bazaar βιβλίου (καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας)

13:00 Ανοιχτό μαγείρεμα για πρόσφυγες και μετανάστες και κατοίκους των Εξαρχείων

15:00 Τουρνουά Σκάκι

18:00 Παρουσίαση του πρώτου φύλλου της Αραβόφωνης Άπατρις

19:00 Συζήτηση με τους κατοίκους της περιοχής με θέμα: «Η διαρκής υποβάθμιση της περιοχής σαν κρατικό σχέδιο. Ο αγώνας ενάντια στις μαφίες, το εμπόριο ναρκωτικών και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Ο αγώνας για μια γειτονιά ταξικής πάλης, αλληλεγγύης και κοινωνικής αυτοοργάνωσης».

21:00 Προβολή Ντοκυμαντέρ: «Free Derry: The IRA Drug War» (Διάρκεια 17΄)

* Συλλογή φαρμάκων και τροφίμων για δομές αλληλεγγύης όλη τη μέρα.

Η 6η: εξέγερση και αντίσταση στα βουνά και τις πόλεις του Μεξικού: Παρασκευή 17/6 στον πολιτικό χώρο στη Σπ.Τρικούπη 44 (Εξάρχεια)

3

Η 6η: εξέγερση και αντίσταση στα βουνά και τις πόλεις του Μεξικού

Παρασκευή 17/6 στον πολιτικό χώρο στη Σπ.Τρικούπη 44 (Εξάρχεια)

εμπειρίες & υλικό από συντρόφους & συντρόφισσες που επισκέφτηκαν τις ζαπατίστικες κοινότητες & αυτόνομες κατειλημμένες κοινότητες στον αστικό ιστό της πόλης του Μεξικού.

paliacate Zapatista

αυτοοργανωμένη ελευθεριακή συνέλευση

Εκδήλωση-Προβολή: Η εξέγερση της εργατικής τάξης στις ΗΠΑ. Τετάρτη 8 Ιουνίου στον πολιτικό χώρο στη Σπύρου Τρικούπη 44 (Εξάρχεια)

Εκδήλωση -προβολή

– Η εξέγερση της εργατικής τάξης στις ΗΠΑ από τον 19ο αιώνα ώς το ξέσπασμα του Β Παγκοσμίου Πολέμου
– Προβολή της ταινίας “Ludlow” σχετικά με την ιστορία ελλήνων μεταναστών που δούλευαν στα ορυχεία του Ροκφέλερ και ξεσηκώθηκαν υπερασπίζοντας το δίκαιο και τη ζωή τους.
Τετάρτη 8 Ιουνίου στις 20.00 στον πολιτικό χώρο στη Σπύρου Τρικούπη 44 (Εξάρχεια)
Ασύμμετρη Απειλή (μέλος του κινηματικού εκδοτικού εγχειρήματος Los Solidarios)

3 χρόνια Κατάληψη Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Καρδίτσας: Τριήμερο Εκδηλώσεων 3, 4 & 5 Ιούνη 2016.

3 χρόνια Κατάληψη Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Καρδίτσας

Τριήμερο εκδηλώσεων 3-4-5 Ιούνη 2016.

Κυριακή 5 Ιούνη 2016. Eκδήλωση -Συζήτηση στις 16:30: Παρουσίαση του 7ου αντιιμπεριαλιστικού συνεδρίου του Λαϊκού Μετώπου της Τουρκίας και μεταφορά εμπειριών από τον ταξικό αγώνα στις γειτονιές τις Κωνσταντινούπολης, από τη Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην Ε.Ε

 

 

Εκδήλωση-Συζήτηση: oι αγώνες στις ελληνικές φυλακές. Τετάρτη 1 Ιουνίου, ώρα 18.00 στο Κ*Βοξ

6f22bd5e45b282c87c8d77459d1986b8

Εκδήλωση-Συζήτηση

Οι αγώνες στις ελληνικές φυλακές.

Δύο δεκαετίες αγώνων και καταστολής στα σωφρονιστικά ιδρύματα.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ

Β.ΠΑΛΛΗΣ

-ΠΡΩΗΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ

ΤΕΤΑΡΤΗ 1 ΙΟΥΝΙΟΥ 

ΩΡΑ 18.00 στο Κ*ΒΟΞ

Ρουβίκωνας

Κ*ΒΟΞ 

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

Τοποθέτηση της “Συνέλευσης αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ” στην εκδήλωση “Τα περιεχόμενα των αντιμνημονιακών ταραχών 2010-2012” της εφημερίδας δρόμου “Άπατρις” στις 8 και 9 Απριλίου στην ΑΣΟΕΕ

Antimnimoniakes-taraxes1-371x520 Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι τα εξεγερσιακά γεγονότα του 2010-2012, οι μαζικές, βίαιες και αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις αυτής της διετίας καθόρισαν τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Αν θέλουμε όμως να εμβαθύνουμε στα “περιεχόμενα των αντιμνημονιακών ταραχών 2010-2012” και να αντλήσουμε χρήσιμα και απαραίτητα συμπεράσματα για τον αγώνα, πρέπει να αντιληφθούμε αυτά τα χρόνια σαν μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για τις επαναστατικές δυνάμεις. Αν θέλουμε η εμπειρία του χτες να μας οδηγήσει στις νίκες του αύριο, πρέπει να τα αντιληφθούμε σαν μια πολιτική, ιδεολογική και στρατιωτική ήττα.

Η διετία 2010-2012 είχε όλα τα βασικά γνωρίσματα της επαναστατικής κατάστασης. Καθοριστική υπήρξε: “1) Η αδυναμία των κυρίαρχων τάξεων να διατηρήσουν σε αναλλοίωτη μορφή την κυριαρχία τους. Η μια είτε η άλλη κρίση των “κορυφών”, η κρίση της πολιτικής της κυρίαρχης τάξης που δημιουργεί ρωγμή, απ’ όπου εισχωρεί η δυσαρέσκεια και ο αναβρασμός των καταπιεζόμενων τάξεων (…). 2) Επιδείνωση, μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη, της ανέχειας και της αθλιότητας των καταπιεζόμενων τάξεων. 3) Σημαντικό ανέβασμα για τους παραπάνω λόγους της δραστηριότητας των μαζών, που σε “ειρηνική” εποχή αφήνουν να τις ληστεύουν ήσυχα, ενώ σε καιρούς θύελλας τραβιούνται τόσο απ’ όλες της συνθήκες της κρίσης, όσο και από τις ίδιες τις “κορυφές” σε αυτοτελή ιστορική δράση.”

Τη διετία αυτή δεν υπήρξαν, όμως, οι υποκειμενικές συνθήκες. Παρά τις γενικευμένες συγκρούσεις, τη μαζική συμμετοχή στις απεργίες και τις διαδηλώσεις της εποχής, τις λαϊκές συνελεύσεις, τις αυθόρμητες επιθέσεις σε εκπροσώπους των μνημονιακών κομμάτων, την κοινωνική ανυπακοή (άρνηση πληρωμής των διοδίων, του χαρατσιού, άρνηση επικύρωσης των εισιτηρίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, επανασυνδέσεις ρεύματος, μαζικές απαλλοτριώσεις προϊόντων από σούπερ μάρκετ κλπ) δεν συγκροτήθηκε ένας κεντρικός επαναστατικός φορέας.

Το 2010-2012 το οργανωτικό μας μοντέλο και τα θεωρητικά μας εργαλεία αποδείχτηκαν, στην πράξη, φτωχά. Δεν γίναμε η ιδεολογική, πολιτική και στρατιωτική εμπροσθοφυλακή του λαϊκού κινήματος.

Ένας κεντρικός επαναστατικός φορέας που θα συγκέντρωνε την αναγκαία μαχητική ισχύ (ιδεολογική, πολιτική, στρατιωτική) στους αποφασιστικούς χρόνους και χώρους. Που θα στόχευε στην κεντρική πολιτική αναμέτρηση με το κεφάλαιο και το κράτος του. Ένας φορέας που θα εγγυόταν ένα κοινό επαναστατικό σχέδιο με στόχο τους σημαντικούς κόμβους της αστικής στρατηγικής, των οποίων η υπονόμευση θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει συνολικά το σύστημα και να δημιουργήσει προϋποθέσεις επαναστατικής ανατροπής.
Ένα κοινό επαναστατικό σχέδιο που θα διαμορφωνόταν από την ανάλυση των συνθηκών εκείνης της περιόδου: τη διάταξη των κοινωνικών δυνάμεων, την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας, το επίπεδο ανάπτυξης της χώρας, την ύπαρξη κεντρικής επαναστατικής οργάνωσης και το επίπεδο επιρροής της, το επίπεδο συνείδησης της εργατικής τάξης, τη στάση των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων απέναντι στις δύο βασικές τάξεις.

Ένας κεντρικός φορέας που θα εγγυόταν την ενότητα και τη συγκέντρωση δυνάμεων πάνω σε κοινές θέσεις, που θα καθόριζαν το χαρακτήρα, τους σκοπούς και τα καθήκοντα των επαναστατικών δυνάμεων, που θα παρέμεναν συσπειρωμένες και ενιαίες, παρά τις επιμέρους διαφωνίες. Ενότητα και συγκέντρωση δυνάμεων, η οποία θα είχε σφυρηλατηθεί πάνω σε κοινά συμπεράσματα, τα οποία και θα δημιουργούσαν κοινή εμπειρία, πολιτική παράδοση και συνέχεια.

Ένας μαχόμενος πολιτικός σχηματισμός που θα έθετε την επαναστατική αντί-βία στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων, δίνοντας αυτοπεποίθηση και προοπτική νίκης στο κίνημα. Θα οργάνωνε τις αναγκαίες δομές που θα απαντούσαν στις στρατιωτικοποιημένες δυνάμεις καταστολής, ενώ θα ετοιμαζόταν για τις αναβαθμισμένες αναμετρήσεις του μέλλοντος.

Ένας επαναστατικός φορέας που θα ανέλυε την κρίση και τις αιτίες της και θα καταδείκνυε τα ιστορικά όρια ενός συστήματος, το οποίο έχει σαν μοναδικό σκοπό της παραγωγής το κεφάλαιο και το κέρδος του. Ένας φορέας που θα κατέρριπτε, με στοιχεία, τα νεοφιλελεύθερα ψέμματα περί “υπερκατανάλωσης και υπερχρέωσης του κράτους, των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων”. Θα κατέρριπτε την προπαγάνδα περί “καζινοκαπιταλισμού” που επέτρεψαν στο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει τις εκλογές και θα αποδείκνυε από νωρίς ότι η “ελπίδα” που υποσχόταν η “αριστερά” του κεφαλαίου δεν ήταν παρά πλήρης υποταγή στα συμφέροντα του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.

Θα εξηγούσε σε πλατιά λαϊκά στρώματα ότι η κρίση είναι δομική και γεννιέται από την ίδια τη λειτουργία του συστήματος, ενισχύοντας έτσι την επαναστατική προοπτική. Θα εξηγούσε ότι ο καπιταλισμός βρίσκεται στη δίνη μιας παγκόσμιας, συγχρονισμένης κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Κρίση δομική, αφού: πρώτον, είναι η υπερβολική επιτυχία του (υπερσυσσώρευση κερδών, άρα και κεφαλαίου), που οδηγεί και στην αποτυχία του (αδυναμία επαρκών επενδύσεων). Και δεύτερον, γιατί γεννιέται στο σκληρό πυρήνα του συστήματος, στη σφαίρα της παραγωγής και ύστερα μεταφέρεται και στις άλλες οικονομικές σφαίρες (κυκλοφορία, διανομή), αλλά και σε άλλα πεδία όπως το πολιτικό, το κοινωνικό, το νομικό, το διατροφικό κλπ.

Θα εξηγούσε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κρίσης της ελληνική οικονομίας, όπου εμφανίζει υψηλό δημόσιο χρέος, με υστέρηση στη βιομηχανική παραγωγή και αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που οφείλονται στην πρόσδεση στην ΕΕ και ειδικά στη συμμετοχή στην ΟΝΕ, οι οποίες προϋπέθεταν τη διάλυση του πρωτογενή τομέα και την παράδοση του στο διεθνές κεφάλαιο, την αποβιομηχανοποίηση, αλλά και την ευνοϊκή πολιτική απέναντι στα μονοπώλια μέσα από τη χρηματοδότησή τους, τη μείωση της φορολογίας για τα κέρδη τους και τις φοροαπαλλαγές.

Θα εξηγούσε ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική εντός συστήματος (όσο και αν προσπαθεί να πείσει για αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ), αφού μοναδική συστημική διέξοδος από την κρίση εντός καπιταλισμού είναι η καταστροφή κεφαλαίων, η οποία για το κεφάλαιο μπορεί να σημαίνει καταστροφή τμημάτων του, για το λαό όμως σημαίνει φτώχεια και εξαθλίωση.

Ένας φορέας που θα μελετούσε το χαρακτήρα του παγκόσμιου καπιταλισμού, τη θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, τις δομικές σχέσεις ανισομετρίας, ειδικά με τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη. Και θα χρησιμοποιούσε την ανάλυση αυτή στη χάραξη ορθής τακτικής και στρατηγικής.
Για να κατανοήσουμε πλήρως τον εξαρτημένο χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας (άρα και της πολιτικής, στρατιωτικής, τεχνολογικής, διατροφικής κλπ εξάρτησης της χώρας) θα πρέπει να μιλήσουμε για τα “δάνεια της ανεξαρτησίας” του 1824-1825 και να συνεχίσουμε, χωρίς καμία διακοπή, μέχρι την ψήφιση του 3ου μνημονίου από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μια τέτοια ανάλυση θα ξέφευγε σίγουρα από τα όρια μιας τοποθέτησης σε μια εκδήλωση.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα μέσης ανάπτυξης με έντονες σχέσεις εξάρτησης τόσο με την ΕΕ, όσο και με τις ΗΠΑ. Η επιλογή της πρόσδεσης της χώρας στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού είναι όρος επιβίωσης για το ελληνικό κεφάλαιο. Το ιμπεριαλιστικό πλαίσιο, δηλαδή η διαφορετική δύναμη πυρός των κεφαλαίων, η αναπόφευκτη ανισομετρία της οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης και οι συνακόλουθες σχέσεις ισχύος μεταξύ των κρατών, αποτελεί το πεδίο δραστηριότητας του ελληνικού κεφαλαίου και του κρατικού σχηματισμού που το εκπροσωπεί.
Μετά το ξέσπασμα της κρίσης, οι σχέσεις εξάρτησης βαθαίνουν καθοριστικά, ενώ, ταυτόχρονα και αδιαχώριστα, διαμορφώνεται το κατάλληλο περιβάλλον (νομικό, πολιτικό, ιδεολογικό) για την κερδοφορία του ντόπιου κεφαλαίου. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πραγματικότητας είναι τα ίδια τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις. Γιατί μέσα από την εφαρμογή τους:

1) Επιχειρείται η σταθερότητα και η διάσωση του ΕΥΡΩ.
2) Οι γερμανικές, γαλλικές και αμερικάνικες τράπεζες, ασφαλιστικές και επενδυτικές εταιρίες δεν είναι πια εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος.
3) Υλοποιούνται όλες οι προτάσεις των εγχώριων εργοδοτικών ενώσεων. Μετατρέπεται η χώρα σε Ειδική Οικονομική Ζώνη (με χαμηλούς μισθούς, αποδιαρθρωμένες εργασιακές σχέσεις, ευνοϊκή φορολογία για το κεφάλαιο κλπ)
4) Μεταφέρεται αξία από την περιφέρεια στα ιμπεριαλιστικά κέντρα (μέσα από τα τοκοχρεολύσια,  το δανεισμό για την ανατροφοδότηση του κρατικού χρέους, τη δημιουργία αποθεματικού υπερταμείου για το ξεπούλημα κομβικών τομέων της οικονομίας, κλπ).
5) Ιδιωτικοποιείται η δημόσια περιουσία από κοινοπραξίες, στις οποίες θέση ισχύος κατέχει το διεθνές κεφάλαιο, αλλά και με συμμετοχή και του ελληνικού.

Για αυτό το λόγο είναι σημαντικός ο αγώνας για την κατάργησή τους. Στόχος πραγματικά επαναστατικός, συγκρουσιακός με το κεφάλαιο, τις ανάγκες και τα συμφέροντά του σήμερα, αφού τα μνημόνια είναι άμεσα συνυφασμένα με την αναπαραγωγή του.
Γιατί καθήκον κάθε επαναστατικού φορέα είναι να εντοπίζει έγκαιρα τις αιχμές του αγώνα και τα αιτήματα-κρίκους που θα μπορέσουν να συσπειρώσουν κρίσιμες εργατικές και προλεταριακές μάζες και να ανεβάζουν διαρκώς το επίπεδο ταξικής συνείδησης των λαϊκών στρωμάτων. Στόχος του, στο τέλος, είναι να καταφέρει σημαντικές νίκες που θα υπονομεύσουν σημαντικά την καπιταλιστική λειτουργία. Γιατί αλλιώς, όταν ο αγώνας εξαντλείται σε αόριστες επικλήσεις για την κοινωνική επανάσταση, όταν αναλώνεται σε γενικές αλήθειες, όταν οι τακτικοί στόχοι ταυτίζονται με τους στρατηγικούς, μεταφέρεται στο πεδίο της μεταφυσικής. Χωρίς γείωση με τα πραγματικά προβλήματα, τις ανάγκες και τους αγώνες του λαού σήμερα. Χωρίς, δηλαδή, την απαραίτητη γείωση για να αποτελέσει απειλή για το κράτος, το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.

Οι πρόσκαιρες ήττες και οι δυσκολίες, όμως, δεν πρέπει να μας απογοητεύουν. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός δεν μπορεί να ξεπεράσει εύκολα την κρίση, ενώ η μέχρι τώρα καταστροφή κεφαλαίων δεν είναι αρκετή (δείχνοντας ότι η επίθεση στον κόσμο της εργασίας θα ενταθεί, ενώ η σύγκρουση για το “ξαναμοίρασμα του κόσμου” μπορεί να  έχει σαν συνέπεια γενικευμένες στρατιωτικές συρράξεις). Στην Ελλάδα οι αστικές πολιτικές διαχείρισης της κρίσης είναι αναποτελεσματικές και οι πολιτικές εφεδρείες του συστήματος εξαντλούνται. Τα λαϊκά στρώματα μπορεί να παραμένουν σαστισμένα, τίποτα όμως δεν εγγυάται και την παραμονή τους σε αυτήν την κατάσταση.

Όλες οι δυνατότητες είναι μπροστά μας. Αρκεί αυτή την φορά να είμαστε πραγματικά έτοιμοι…

Βazaar βιβλίων & συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για την ενίσχυση δομών αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες: Κυριακή 15 Μάη, πλατεία Εξαρχείων από τις 10.30 πμ

Κάλεσμα για bazaar βιβλίων, για την ενίσχυση δομών αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες από το Κινηματικό εκδοτικό εγχείρημα Los Solidarios και την κατάληψη στέγης προσφύγων/μεταναστών Νοταρά 26:

Η καθημερινότητα της πλατείας Εξαρχείων τα τελευταία χρόνια, συνδέθηκε όλο και περισσότερο με το εμπόριο ναρκωτικών. Η κουλτούρα και οι συμπεριφορές που συνοδεύουν τις μαφιόζικες δραστηριότητες στράφηκαν σταδιακά, με μεγαλύτερη ή μικρότερη ένταση, ενάντια στις προσπάθειες της γειτονιάς και των πολιτικών συλλογικοτήτων να διατηρήσουν στην πλατεία και στην ευρύτερη περιοχή μια εστία πολιτικής ζύμωσης και δράσης. Το πρόσφατο περιστατικό, με την απόπειρα δολοφονίας τριών αναρχικών, μελών του κοινωνικού κέντρου Βοξ, δεν αποτελεί εξαίρεση και δε πρόκειται να είναι το τελευταίο, αν δεν κινητοποιηθούμε μαζικά, αποφασιστικά και οργανωμένα απέναντι στις παρακρατικές μαφίες, που αποτελούν το μακρύ χέρι της Αστυνομίας στην ευρύτερη περιοχή. Μέσα από τη συνεχή κινηματική μας δραστηριότητα, έχουμε χρέος όλες και όλοι να μετατρέψουμε και πάλι την πλατεία και τα Εξάρχεια σε μια ζωντανή γειτονιά, σε εστία ταξικής και κοινωνικής αλληλεγγύης, σε ορμητήριο αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο (νόμιμο ή παράνομο), το κράτος και τις παρακρατικές τους συμμορίες, που δρουν με τις πλάτες και την προστασία της Αστυνομίας.

Σε αυτά τα πλαίσια, καλούμε την Κυριακή 15 Μαΐου, από τις 10:30 πμ, να στήσουμε ένα μεγάλο bazaar βιβλίων, τα έσοδα του οποίου θα ενισχύσουν αυτό-οργανωμένες δομές αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες. Ταυτόχρονα, εκτός από βιβλία, θα μαζεύουμε και υλικά που θα ενισχύσουν τις δομές αυτές (σύντομα θα ανακοινωθεί η λίστα αναγκών). Σ’ αυτήν την κατεύθυνση καλούμε όλη τη γειτονιά, τον κόσμο του αγώνα, τις καταλήψεις, τις συνελεύσεις, τα κινηματικά εγχειρήματα αλληλεγγύης, καθώς και τα εκδοτικά εγχειρήματα να ενισχύσουν την απόπειρα αυτή, βάζοντας ακόμα ένα μικρό λιθαράκι ενάντια στην επέλαση της σύγχρονης βαρβαρότητας, που μας αποκαλύπτεται με ποικίλες αποκρουστικές μορφές.

 

Κινηματικό εκδοτικό εγχείρημα Los Solidarios
Κατάληψη στέγης προσφύγων/μεταναστών Νοταρά 26

2η ημέρα ταξικής αλληλεγγύης και κοινωνικής αυτοοργάνωσης στην πλατεία Εξαρχείων: Κυριακή 15 Μάη από τις 17.00

2η ημέρα ταξικής αλληλεγγύης και κοινωνικής αυτοοργάνωσης

17:00 Παρουσίαση της Αυτοοργανωμένης Δομής Υγείας Εξαρχείων (ΑΔΥΕ).

18:00 Bιβλιοπαρουσίαση: «Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Κείμενα και Συνεντεύξεις». Από τις εκδόσεις ΜΟΛΟΤ.

19:00 Συζήτηση με τους κατοίκους της περιοχής με θέμα: «Εξάρχεια. Ο αγώνας ενάντια στο ναρκεμπόριο και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Ο αγώνας για μια γειτονιά ταξικής αλληλεγγύης και κοινωνικής αυτοοργάνωσης».

21:00 Προβολή: “Ludlow, οι Έλληνες στους πολέμους του Άνθρακα”.
Το ντοκιμαντέρ αφηγείται την ιστορία Ελλήνων μεταναστών που κατέληξαν στο Κολοράντο, στις αρχές του περασμένου αιώνα, να δουλεύουν στα ορυχεία του Ροκφέλερ και του συναφιού του και που μαζί με χιλιάδες μετανάστες από άλλες χώρες ξεσηκώθηκαν παίρνοντας τα όπλα για να υπερασπιστούν τη ζωή τους και το δίκιο τους. Σενάριο/ Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Βαρδαρός

Συνέλευση για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων

Eκδήλωση: Κοινωνικός Ανταγωνισμός, Ταξική Πάλη και Επαναστατικό Κίνημα στην Ιταλία. Σάββατο 14 Μάη στις 19.00 στον πολιτικό χώρο στη Σπ.Τρικούπη 44 στα Εξάρχεια.

Εκδήλωση.

Κοινωνικός Ανταγωνισμός, Ταξική Πάλη

και Επαναστατικό Κίνημα στην Ιταλία.

μ’ αφορμή την επανέκδοση του βιβλίου της Διεθνούς Κόκκινης Βοήθειας “Επανάσταση και Αντεπανάσταση στην Ιταλία” από το Ταμείο Αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών.

Βιντεοπροβολή: “Γυναίκες και Άντρες των Ερυθρών Ταξιαρχιών”.

Σάββατο 14 Μάη στις 19.00

στον πολιτικό χώρο στη Σπ.Τρικούπη 44 στα Εξάρχεια.

από την Προλεταριακή Πρωτοβουλία

(μέλος του κινηματικού εκδοτικού εγχειρήματος Los Solidarios)

Εκδήλωση: Ασφαλιστικό, νέα μνημονιακά μέτρα, πολιτική συγκυρία και προλεταριακή στρατηγική

Εκδήλωση: Ασφαλιστικό, νέα μνημονιακά μέτρα, πολιτική συγκυρία και προλεταριακή στρατηγική

Παρασκευή 6 Μαΐου στις 19:00. Στον πολιτικό χώρο στη Σπ. Τρικούπη 44, στα Εξάρχεια, στις 19:00

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ