3 χρόνια Κατάληψη Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Καρδίτσας

Τριήμερο εκδηλώσεων 3-4-5 Ιούνη 2016.

Κυριακή 5 Ιούνη 2016. Eκδήλωση -Συζήτηση στις 16:30: Παρουσίαση του 7ου αντιιμπεριαλιστικού συνεδρίου του Λαϊκού Μετώπου της Τουρκίας και μεταφορά εμπειριών από τον ταξικό αγώνα στις γειτονιές τις Κωνσταντινούπολης, από τη Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην Ε.Ε

“Γαλουχημένος από την οικογένειά μου με τις λαϊκές αξίες και αρχές της αγάπης για τη δικαιοσύνη και του μίσους για την αδικία, της αλληλεγγύης και συμπαράστασης προς τον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη από βοήθεια, της απέχθειας προς την εκμετάλλευση, της υπεράσπισης των ιδεών και του δίκιου μου, της ευθύνης, της τιμής και της αξιοπρέπειας και μεγαλωμένος με τις αναφορές του παππού μου στα κατορθώματα των λαϊκών αγωνιστών της αντίστασης κατά του ξένου κατακτητή, για το δίκιο του αγώνα τους και την πανανθρώπινη λευτεριά, ήρθα σε επαφή με τη μεγάλη αγωνιστική παράδοση αυτού του τόπου. Μια ιστορία επανάστασης ενάντια στον οθωμανικό ζυγό, αντίστασης στον ξένο κατακτητή, εξέγερσης στο ντόπιο φασισμό, αγώνων αντιιμπεριαλιστικών, αντικαπιταλιστικών, εργατικών. Αγώνων για λευτεριά, κοινωνική χειραφέτηση και εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας”. Γρηγόρης Τσιρώνης

Στις 3 Ιούνη δικάζεται ο αντιεξουσιαστής Γρηγόρης Τσιρώνης για την απαλλοτρίωση του υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Σόλωνος τον Γενάρη του 2006, καθώς και για 6 άλλες ληστείες τραπεζών που πραγματοποιήθηκαν την περίοδο 2002-2006.

Αν θέλουμε να βρούμε τους πραγματικούς λόγους της δίωξης αυτής, δεν θα πρέπει να ψάξουμε στα ανύπαρκτα -ακόμα και με τους όρους μιας αστικής δίκης- στοιχεία, αλλά στη ίδια την αγωνιστική παρουσία του συντρόφου. Στις μαθητικές κινητοποιήσεις, στις εργατικές διεκδικήσεις, στη συμμετοχή του σε σωματεία βάσης, στις αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις, στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις, στην κατάληψη του Πολυτεχνείου του 1995, στη μεγαλειώδη πορεία και στις οδομαχίες κατά τη σύνοδο της Ε.Ε. το 2003 στη Θεσσαλονίκη, στον αγώνα των κατοίκων ενάντια στον υποσταθμό της ΔΕΗ στην Ηλιούπολη, στις συγκρούσεις που ακολούθησαν την επίσκεψη εγκληματιών στην Ελλάδα, όπως ο Κλίντον, ο Μπλερ, και η Ράις. Ακόμα όμως και στα χρόνια της φυγοδικίας ο σύντροφος παρέμεινε ενεργός στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Στις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις, στην εξέγερση του 2008, στις κινητοποιήσεις ενάντια στην καταστροφική επένδυση της Eldorado Gold στην Χαλκιδική.

Αν θέλουμε να βρούμε τους πραγματικούς λόγους της δίωξης αυτής θα πρέπει να μιλήσουμε τόσο για την οργάνωση της προληπτικής αντεπανάστασης, διαχρονικής προτεραιότητας του αστικού κράτους, όσο και για το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Μια πολυεπίπεδη κατασταλτική επίθεση για να συντριβούν οι επαναστατικές δυνάμεις. Να χτυπηθούν τα προτάγματα της οργάνωσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, της άμεσης σύγκρουσης με το καθεστώς, της αντίστασης, της έμπρακτης αλληλεγγύης, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Για να θωρακίσει η ΕΕ την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων της, να επιβληθούν οι μνημονιακές πολιτικές και να πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι, χωρίς όμως να οξυνθεί η ταξική πάλη.

Για αυτό, στην περίπτωση του συντρόφου, οι κατασκευασμένες κατηγορίες, η επικήρυξη το 2009 από τον -παρασημοφορημένο από το FBI– Υπουργό Δημόσιας Τάξης Μ. Χρυσοχοϊδη, η χυδαία προπαγάνδα των ΜΜΕ όλα αυτά τα χρόνια, η πρόσφατη κλήτευση από ειδικό εφέτη ανακριτή ώστε να αναβαθμίσει τις κατηγορίες. Συμμετοχή και ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση, τρομοκρατική πράξη της προμήθειας και της κατοχής όπλων με σκοπό τον παράνομο εφοδιασμό τρομοκρατικής οργάνωσης, ληστεία από κοινού κατά συρροή από δράστες που έφεραν πολεμικό τυφέκιο και πυροβόλα όπλα (για εννιά ένοπλες ληστείες οι οποίες διαπράχθηκαν σε τραπεζικά υποκαταστήματα από τις 14.08.2013 μέχρι τις 30.05.2015) κλπ

Στις 3 Ιούνη πρέπει να σταθούμε όλοι δίπλα, αλληλέγγυοι, στο σύντροφο Γρηγόρη Τσιρώνη. Για να καταρρεύσει ένα ακόμα κατασκευασμένο κατηγορητήριο. Για να στήσουμε αναχώματα στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης.

Συγκέντρωση-Μικροφωνική: Πέμπτη 2/6, πλατεία Εξαρχείων στις 20:00
Συγκέντρωση Αλληλεγγύης: Παρασκευή 3/6, Εφετείο Αθηνών στις 9:00

Να σταθούμε αλληλέγγυοι στους πολιτικούς κρατούμενους. Να οργανώσουμε τον αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο. Να σχεδιάσουμε την προλεταριακή έφοδο στον ουρανό.

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ
Ιούνης 2016

Στις 13 Μαΐου, ένοπλη πολιτοφυλακή του Λαϊκού Μετώπου εισέβαλε σε σπίτι στην περιοχή Gazi της Κωνσταντινούπολης, με σκοπό να διεξάγει έρευνα σχετικά με πληροφορίες περί χρήσης και διακίνησης ναρκωτικών. Ενώ οι σύντροφοι ερευνούσαν το χώρο για τη διαπίστωση ή μη ύπαρξης ναρκωτικών, δέχτηκαν πυροβολισμούς ακριβώς τη στιγμή που ανακάλυπταν ποσότητα ηρωίνης, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ο πολιτοφύλακας RECEP HASAR. Οι σύντροφοι ανταπέδωσαν τους πυροβολισμούς εκτελώντας επί τόπου έναν εκ των ναρκέμπορων. Στις 26 Μαΐου ο σύντροφος RECEP HASAR που νοσηλευόταν βαριά τραυματισμένος, υπέκυψε τελικά στα τραύματα του, πέφτοντας ηρωικά μαχόμενος ενάντια στη σήψη που εξαπλώνουν τα ναρκωτικά στις λαϊκές γειτονιές της Κωνσταντινούπολης.

Ο σύντροφος RECEP δεν έδωσε τη ζωή του μονάχα για τον αγώνα ενάντια στο εμπόριο ναρκωτικών, αλλά για το συνολικό αγώνα ενάντια στη καπιταλιστική βαρβαρότητα. Και αυτό γιατί τα ναρκωτικά δεν αποτελούν απλά στοιχείο πολιτιστικής κατάπτωσης και αντεπαναστατικής μεθόδευσης κυρίως προς τη νεολαία, αλλά στυλοβάτη της παγκόσμιας οικονομίας και μια από τις επικερδέστερες εμπορικές δραστηριότητες των αστικών τάξεων διεθνώς. Τα ασύλληπτα κέρδη που διακινούνται από το λαθρεμπόριο (όπλων, ναρκωτικών, ανθρώπων κλπ), αποκαλύπτουν την πλέον αδυσώπητη φύση της καπιταλιστικής κερδοφορίας η οποία, παρακάμπτοντας τους όποιους νομικούς φραγμούς, όχι απλά δεν διακινδυνεύει αλλά απεναντίας απελευθερώνεται ολοκληρωτικά δημιουργώντας το ασφαλέστερο περιβάλλον υπερσυσσώρευσης κερδών. Το περιβάλλον όπου επικρατεί στο ακέραιο η βασική αρχή του καπιταλιστικού συστήματος: ο νόμος του ισχυρότερου και η επιβολή του δια της βίας.

Οι επονομαζόμενες μαφίες δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από τις ένοπλες συμμορίες του κεφαλαίου. Είναι οι μισθοφορικοί στρατοί, που στελεχώνονται από αντικοινωνικά-παρασιτικά στοιχεία ή νέους χωρίς μέλλον, που αναζητώντας μια διέξοδο από την μιζέρια της φτώχειας μετατρέπονται τελικά σε αναλώσιμα υλικά των αφεντικών τους. Μετατρέπονται όμως εκ θέσεως και αυτόματα σε εχθρούς του λαού, γιατί οι υπηρεσίες που προσφέρουν με το να “δηλητηριάζουν”, εκφοβίζουν και εκμεταλλεύονται τους κοινωνικά αδύνατους, τους καθιστά υπόλογους άρα και δίκαια στοχοποιημένους από τις δυνάμεις του λαϊκού κινήματος.

Ο RECEP, ως κομμουνιστής πολιτοφύλακας, είχε αποστολή να περιφρουρεί τη γειτονιά του τόσο από τις μαφιόζικες δραστηριότητες όσο και από την παρακμιακή αλλοίωση που αυτές επιδιώκουν να επιφέρουν. Οι λαϊκές γειτονιές της Κωνσταντινούπολης, είναι ιστορικές γειτονιές αντίστασης και αλληλεγγύης, είναι φρούρια απέναντι στο φασιστικό τουρκικό καθεστώς και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Οι σύντροφοι του ηρωικού Λαϊκού Μετώπου χύνουν το αίμα τους για να μην παραδοθούν οι γειτονιές τους στην αστική σαπίλα της αστυνομοκρατίας και του μαφιόζικου παρακράτους που απροκάλυπτα υπηρετεί. Και σε αυτόν τον αγώνα είμαστε δίπλα τους, παίρνοντας κουράγιο και έμπνευση, για να προετοιμάσουμε τις δικές μας άμυνες απέναντι στον καπιταλισμό, τις μαφίες και την αστυνομία τους.

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ
Ιούνης 2016

Εκδήλωση-Συζήτηση

Οι αγώνες στις ελληνικές φυλακές.

Δύο δεκαετίες αγώνων και καταστολής στα σωφρονιστικά ιδρύματα.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ

–Β.ΠΑΛΛΗΣ

-ΠΡΩΗΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ

ΤΕΤΑΡΤΗ 1 ΙΟΥΝΙΟΥ 

ΩΡΑ 18.00 στο Κ*ΒΟΞ

Ρουβίκωνας

Κ*ΒΟΞ 

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι τα εξεγερσιακά γεγονότα του 2010-2012, οι μαζικές, βίαιες και αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις αυτής της διετίας καθόρισαν τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Αν θέλουμε όμως να εμβαθύνουμε στα “περιεχόμενα των αντιμνημονιακών ταραχών 2010-2012” και να αντλήσουμε χρήσιμα και απαραίτητα συμπεράσματα για τον αγώνα, πρέπει να αντιληφθούμε αυτά τα χρόνια σαν μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για τις επαναστατικές δυνάμεις. Αν θέλουμε η εμπειρία του χτες να μας οδηγήσει στις νίκες του αύριο, πρέπει να τα αντιληφθούμε σαν μια πολιτική, ιδεολογική και στρατιωτική ήττα.

Η διετία 2010-2012 είχε όλα τα βασικά γνωρίσματα της επαναστατικής κατάστασης. Καθοριστική υπήρξε: “1) Η αδυναμία των κυρίαρχων τάξεων να διατηρήσουν σε αναλλοίωτη μορφή την κυριαρχία τους. Η μια είτε η άλλη κρίση των “κορυφών”, η κρίση της πολιτικής της κυρίαρχης τάξης που δημιουργεί ρωγμή, απ’ όπου εισχωρεί η δυσαρέσκεια και ο αναβρασμός των καταπιεζόμενων τάξεων (…). 2) Επιδείνωση, μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη, της ανέχειας και της αθλιότητας των καταπιεζόμενων τάξεων. 3) Σημαντικό ανέβασμα για τους παραπάνω λόγους της δραστηριότητας των μαζών, που σε “ειρηνική” εποχή αφήνουν να τις ληστεύουν ήσυχα, ενώ σε καιρούς θύελλας τραβιούνται τόσο απ’ όλες της συνθήκες της κρίσης, όσο και από τις ίδιες τις “κορυφές” σε αυτοτελή ιστορική δράση.”

Τη διετία αυτή δεν υπήρξαν, όμως, οι υποκειμενικές συνθήκες. Παρά τις γενικευμένες συγκρούσεις, τη μαζική συμμετοχή στις απεργίες και τις διαδηλώσεις της εποχής, τις λαϊκές συνελεύσεις, τις αυθόρμητες επιθέσεις σε εκπροσώπους των μνημονιακών κομμάτων, την κοινωνική ανυπακοή (άρνηση πληρωμής των διοδίων, του χαρατσιού, άρνηση επικύρωσης των εισιτηρίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, επανασυνδέσεις ρεύματος, μαζικές απαλλοτριώσεις προϊόντων από σούπερ μάρκετ κλπ) δεν συγκροτήθηκε ένας κεντρικός επαναστατικός φορέας.

Το 2010-2012 το οργανωτικό μας μοντέλο και τα θεωρητικά μας εργαλεία αποδείχτηκαν, στην πράξη, φτωχά. Δεν γίναμε η ιδεολογική, πολιτική και στρατιωτική εμπροσθοφυλακή του λαϊκού κινήματος.

Ένας κεντρικός επαναστατικός φορέας που θα συγκέντρωνε την αναγκαία μαχητική ισχύ (ιδεολογική, πολιτική, στρατιωτική) στους αποφασιστικούς χρόνους και χώρους. Που θα στόχευε στην κεντρική πολιτική αναμέτρηση με το κεφάλαιο και το κράτος του. Ένας φορέας που θα εγγυόταν ένα κοινό επαναστατικό σχέδιο με στόχο τους σημαντικούς κόμβους της αστικής στρατηγικής, των οποίων η υπονόμευση θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει συνολικά το σύστημα και να δημιουργήσει προϋποθέσεις επαναστατικής ανατροπής.
Ένα κοινό επαναστατικό σχέδιο που θα διαμορφωνόταν από την ανάλυση των συνθηκών εκείνης της περιόδου: τη διάταξη των κοινωνικών δυνάμεων, την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας, το επίπεδο ανάπτυξης της χώρας, την ύπαρξη κεντρικής επαναστατικής οργάνωσης και το επίπεδο επιρροής της, το επίπεδο συνείδησης της εργατικής τάξης, τη στάση των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων απέναντι στις δύο βασικές τάξεις.

Ένας κεντρικός φορέας που θα εγγυόταν την ενότητα και τη συγκέντρωση δυνάμεων πάνω σε κοινές θέσεις, που θα καθόριζαν το χαρακτήρα, τους σκοπούς και τα καθήκοντα των επαναστατικών δυνάμεων, που θα παρέμεναν συσπειρωμένες και ενιαίες, παρά τις επιμέρους διαφωνίες. Ενότητα και συγκέντρωση δυνάμεων, η οποία θα είχε σφυρηλατηθεί πάνω σε κοινά συμπεράσματα, τα οποία και θα δημιουργούσαν κοινή εμπειρία, πολιτική παράδοση και συνέχεια.

Ένας μαχόμενος πολιτικός σχηματισμός που θα έθετε την επαναστατική αντί-βία στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων, δίνοντας αυτοπεποίθηση και προοπτική νίκης στο κίνημα. Θα οργάνωνε τις αναγκαίες δομές που θα απαντούσαν στις στρατιωτικοποιημένες δυνάμεις καταστολής, ενώ θα ετοιμαζόταν για τις αναβαθμισμένες αναμετρήσεις του μέλλοντος.

Ένας επαναστατικός φορέας που θα ανέλυε την κρίση και τις αιτίες της και θα καταδείκνυε τα ιστορικά όρια ενός συστήματος, το οποίο έχει σαν μοναδικό σκοπό της παραγωγής το κεφάλαιο και το κέρδος του. Ένας φορέας που θα κατέρριπτε, με στοιχεία, τα νεοφιλελεύθερα ψέμματα περί “υπερκατανάλωσης και υπερχρέωσης του κράτους, των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων”. Θα κατέρριπτε την προπαγάνδα περί “καζινοκαπιταλισμού” που επέτρεψαν στο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει τις εκλογές και θα αποδείκνυε από νωρίς ότι η “ελπίδα” που υποσχόταν η “αριστερά” του κεφαλαίου δεν ήταν παρά πλήρης υποταγή στα συμφέροντα του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.

Θα εξηγούσε σε πλατιά λαϊκά στρώματα ότι η κρίση είναι δομική και γεννιέται από την ίδια τη λειτουργία του συστήματος, ενισχύοντας έτσι την επαναστατική προοπτική. Θα εξηγούσε ότι ο καπιταλισμός βρίσκεται στη δίνη μιας παγκόσμιας, συγχρονισμένης κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Κρίση δομική, αφού: πρώτον, είναι η υπερβολική επιτυχία του (υπερσυσσώρευση κερδών, άρα και κεφαλαίου), που οδηγεί και στην αποτυχία του (αδυναμία επαρκών επενδύσεων). Και δεύτερον, γιατί γεννιέται στο σκληρό πυρήνα του συστήματος, στη σφαίρα της παραγωγής και ύστερα μεταφέρεται και στις άλλες οικονομικές σφαίρες (κυκλοφορία, διανομή), αλλά και σε άλλα πεδία όπως το πολιτικό, το κοινωνικό, το νομικό, το διατροφικό κλπ.

Θα εξηγούσε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κρίσης της ελληνική οικονομίας, όπου εμφανίζει υψηλό δημόσιο χρέος, με υστέρηση στη βιομηχανική παραγωγή και αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που οφείλονται στην πρόσδεση στην ΕΕ και ειδικά στη συμμετοχή στην ΟΝΕ, οι οποίες προϋπέθεταν τη διάλυση του πρωτογενή τομέα και την παράδοση του στο διεθνές κεφάλαιο, την αποβιομηχανοποίηση, αλλά και την ευνοϊκή πολιτική απέναντι στα μονοπώλια μέσα από τη χρηματοδότησή τους, τη μείωση της φορολογίας για τα κέρδη τους και τις φοροαπαλλαγές.

Θα εξηγούσε ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική εντός συστήματος (όσο και αν προσπαθεί να πείσει για αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ), αφού μοναδική συστημική διέξοδος από την κρίση εντός καπιταλισμού είναι η καταστροφή κεφαλαίων, η οποία για το κεφάλαιο μπορεί να σημαίνει καταστροφή τμημάτων του, για το λαό όμως σημαίνει φτώχεια και εξαθλίωση.

Ένας φορέας που θα μελετούσε το χαρακτήρα του παγκόσμιου καπιταλισμού, τη θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, τις δομικές σχέσεις ανισομετρίας, ειδικά με τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη. Και θα χρησιμοποιούσε την ανάλυση αυτή στη χάραξη ορθής τακτικής και στρατηγικής.
Για να κατανοήσουμε πλήρως τον εξαρτημένο χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας (άρα και της πολιτικής, στρατιωτικής, τεχνολογικής, διατροφικής κλπ εξάρτησης της χώρας) θα πρέπει να μιλήσουμε για τα “δάνεια της ανεξαρτησίας” του 1824-1825 και να συνεχίσουμε, χωρίς καμία διακοπή, μέχρι την ψήφιση του 3ου μνημονίου από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μια τέτοια ανάλυση θα ξέφευγε σίγουρα από τα όρια μιας τοποθέτησης σε μια εκδήλωση.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα μέσης ανάπτυξης με έντονες σχέσεις εξάρτησης τόσο με την ΕΕ, όσο και με τις ΗΠΑ. Η επιλογή της πρόσδεσης της χώρας στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού είναι όρος επιβίωσης για το ελληνικό κεφάλαιο. Το ιμπεριαλιστικό πλαίσιο, δηλαδή η διαφορετική δύναμη πυρός των κεφαλαίων, η αναπόφευκτη ανισομετρία της οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης και οι συνακόλουθες σχέσεις ισχύος μεταξύ των κρατών, αποτελεί το πεδίο δραστηριότητας του ελληνικού κεφαλαίου και του κρατικού σχηματισμού που το εκπροσωπεί.
Μετά το ξέσπασμα της κρίσης, οι σχέσεις εξάρτησης βαθαίνουν καθοριστικά, ενώ, ταυτόχρονα και αδιαχώριστα, διαμορφώνεται το κατάλληλο περιβάλλον (νομικό, πολιτικό, ιδεολογικό) για την κερδοφορία του ντόπιου κεφαλαίου. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πραγματικότητας είναι τα ίδια τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις. Γιατί μέσα από την εφαρμογή τους:

1) Επιχειρείται η σταθερότητα και η διάσωση του ΕΥΡΩ.
2) Οι γερμανικές, γαλλικές και αμερικάνικες τράπεζες, ασφαλιστικές και επενδυτικές εταιρίες δεν είναι πια εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος.
3) Υλοποιούνται όλες οι προτάσεις των εγχώριων εργοδοτικών ενώσεων. Μετατρέπεται η χώρα σε Ειδική Οικονομική Ζώνη (με χαμηλούς μισθούς, αποδιαρθρωμένες εργασιακές σχέσεις, ευνοϊκή φορολογία για το κεφάλαιο κλπ)
4) Μεταφέρεται αξία από την περιφέρεια στα ιμπεριαλιστικά κέντρα (μέσα από τα τοκοχρεολύσια,  το δανεισμό για την ανατροφοδότηση του κρατικού χρέους, τη δημιουργία αποθεματικού υπερταμείου για το ξεπούλημα κομβικών τομέων της οικονομίας, κλπ).
5) Ιδιωτικοποιείται η δημόσια περιουσία από κοινοπραξίες, στις οποίες θέση ισχύος κατέχει το διεθνές κεφάλαιο, αλλά και με συμμετοχή και του ελληνικού.

Για αυτό το λόγο είναι σημαντικός ο αγώνας για την κατάργησή τους. Στόχος πραγματικά επαναστατικός, συγκρουσιακός με το κεφάλαιο, τις ανάγκες και τα συμφέροντά του σήμερα, αφού τα μνημόνια είναι άμεσα συνυφασμένα με την αναπαραγωγή του.
Γιατί καθήκον κάθε επαναστατικού φορέα είναι να εντοπίζει έγκαιρα τις αιχμές του αγώνα και τα αιτήματα-κρίκους που θα μπορέσουν να συσπειρώσουν κρίσιμες εργατικές και προλεταριακές μάζες και να ανεβάζουν διαρκώς το επίπεδο ταξικής συνείδησης των λαϊκών στρωμάτων. Στόχος του, στο τέλος, είναι να καταφέρει σημαντικές νίκες που θα υπονομεύσουν σημαντικά την καπιταλιστική λειτουργία. Γιατί αλλιώς, όταν ο αγώνας εξαντλείται σε αόριστες επικλήσεις για την κοινωνική επανάσταση, όταν αναλώνεται σε γενικές αλήθειες, όταν οι τακτικοί στόχοι ταυτίζονται με τους στρατηγικούς, μεταφέρεται στο πεδίο της μεταφυσικής. Χωρίς γείωση με τα πραγματικά προβλήματα, τις ανάγκες και τους αγώνες του λαού σήμερα. Χωρίς, δηλαδή, την απαραίτητη γείωση για να αποτελέσει απειλή για το κράτος, το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.

Οι πρόσκαιρες ήττες και οι δυσκολίες, όμως, δεν πρέπει να μας απογοητεύουν. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός δεν μπορεί να ξεπεράσει εύκολα την κρίση, ενώ η μέχρι τώρα καταστροφή κεφαλαίων δεν είναι αρκετή (δείχνοντας ότι η επίθεση στον κόσμο της εργασίας θα ενταθεί, ενώ η σύγκρουση για το “ξαναμοίρασμα του κόσμου” μπορεί να  έχει σαν συνέπεια γενικευμένες στρατιωτικές συρράξεις). Στην Ελλάδα οι αστικές πολιτικές διαχείρισης της κρίσης είναι αναποτελεσματικές και οι πολιτικές εφεδρείες του συστήματος εξαντλούνται. Τα λαϊκά στρώματα μπορεί να παραμένουν σαστισμένα, τίποτα όμως δεν εγγυάται και την παραμονή τους σε αυτήν την κατάσταση.

Όλες οι δυνατότητες είναι μπροστά μας. Αρκεί αυτή την φορά να είμαστε πραγματικά έτοιμοι…

Διανομή μερίδων μαγειρεμένου φαγητού σε πρόσφυγες και μετανάστες και πολιτική παρέμβαση στην πλατεία Βικτωρίας, την Πέμπτη 19 Μάη, από τη “Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ” και τη “Δομή Κοινωνικής Αλληλεγγύης του Αντιφασιστικού Συντονισμού στην Πατησίων” (Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης/ Πατησίων, Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, ΑΝ.Α.Σ.Α, Ιατρείο Αλληλεγγύης Πατησίων – Αχαρνών).

Ενάντια σε παλιά και νέα μνημόνια

Μετά το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό, ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ φέρνει την Κυριακή 22 Μάη μια ακόμα δέσμη αντιλαϊκών μέτρων στη Βουλή προς ψήφιση. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα νέο μνημόνιο, 7.500 σελίδων, ώστε να λάβει η κυβέρνηση τη δόση που συνδέεται με την πρώτη αξιολόγηση του τρίτου ελληνικού προγράμματος. Πρόκειται για μια ακόμα δήλωση υποταγής στους ιμπεριαλιστές πριν το Eurogroup της Τρίτης 24/05.

Με αυτό η συγκυβέρνηση:

-Ξεπουλάει ολόκληρη τη δημόσια περιουσία. Συστήνει Ανώνυμη Εταιρία, στην οποία άμεσα θα μεταβιβαστούν ο ΟΑΣΑ, ο ΟΣΥ, ο ΟΣΕ, η ΣΤΑΣΥ, το ΟΑΚΑ και τα ΕΛΤΑ, ενώ στο επόμενο διάστημα πρόκειται να μεταβιβαστούν η ΕΥΑΘ, η ΕΥΔΑΠ, η ΕΛΒΟ, το ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, οι ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ και η ΔΕΗ. Στην εταιρία αυτή περνάει όλη η δημόσια περιουσία, “ η κυριότητα και νομή όλων των κινητών και ακίνητων περιουσιακών στοιχείων τα οποία ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο” εκτός από παραλίες, περιοχές Natura, αρχαιολογικούς χώρους και αμιγώς δασικές εκτάσεις. Φυσικά την εποπτεία της διοίκησης θα έχει επιθεωρητής των δανειστών, ο οποίος και θα “ορίζεται από κοινού από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας”.

-Θεσμοθετεί τον μηχανισμό δημοσιονομικής προσαρμογής.  Πρόκειται για τη μονιμοποίηση της λιτότητας, την επιβολή μνημονιακών μέτρων στο διηνεκές, αφού κάθε φορά που θα διαπιστώνεται απόκλιση από τους στόχους του πρωτογενούς πλεονάσματος θα μειώνεται αυτόματα  η κρατική χρηματοδότηση σε παιδεία, υγεία κλπ, αλλά και σε μισθούς και συντάξεις. Χωρίς καν την τυπική διαδικασία της κατάθεσης στη Βουλή, απλά με την έκδοση ενός Προεδρικού Διατάγματος.

-Αυξάνει τους έμμεσους φόρους, που θα πλήξουν ακόμα περισσότερο το ήδη λεηλατημένο λαϊκό εισόδημα. Αυξάνει έτσι την τιμή στα καύσιμα, στον καφέ, στη σταθερή τηλεφωνία κλπ. Αυξάνει το ΦΠΑ από το 23% στο 24% σε βασικά προϊόντα όπως: αλεύρι, αλλαντικά, μακαρόνια, ρύζι, φρυγανιές, χυμοί κλπ

-Ορίζει την υποχρεωτική επιστροφή του ΕΚΑΣ (που χορηγήθηκε από το Δεκέμβριο του 2015 έως τον Μάιο του 2016) σε συνταξιούχους, οι οποίοι βάσει των νέων εισοδηματικών κριτηρίων που προβλέπει ο πρόσφατος νόμος του ασφαλιστικού, δεν πληρούν τα κριτήρια και οφείλουν να επιστρέψουν τα ποσά που έλαβαν.

-Υλοποιεί την μνημονιακή δέσμευση του Αυγούστου για διάθεση 216 φαρμάκων μέσω των σούπερ μάρκετ, με στόχο να ευνοηθούν οι μεγάλες επιχειρηματικές μονάδες σε βάρος των μικρών φαρμακείων, παραχωρεί 14 περιφερειακά αεροδρόμια στη γερμανική Fraport, φέρνει διάταξη που προβλέπει τη “διαδικασία διευθέτησης διαφορών”, λίγο πριν η Επιτροπή Ανταγωνισμού επιβάλει πρόστιμα σε μεγαλοεργολάβους, πουλάει τα “κόκκινα δάνεια” σε funds και εταιρείες διαχείρισης, ενώ η πρώτη κατοικία με αντικειμενική αξία μέχρι 140.000 ευρώ προστατεύεται μονάχα έως το 2018.

Παρά την μόνιμη λιτότητα και την αποτυχία της αστικής διαχείρισης της κρίσης, ο Τσίπρας προσπαθεί να οργανώσει το δικό του «success story». Για αυτό στις 10 Μαΐου στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου δήλωσε προκλητικά: “Η χθεσινή απόφαση του Eurogroup, πέραν του ότι δικαιώνει αυτές τις προσπάθειες, πολύμηνες προσπάθειες, αποδεικνύει και κάτι ακόμα: ότι η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει, χωρίς να υποχωρεί διαρκώς σε παράλογες απαιτήσεις.” Πρόκειται για το ίδιο αποτυχημένο και χυδαίο επικοινωνιακό τρικ, που αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει. Όπως κατέρρευσε και η προπαγάνδα του Παπανδρέου, του Παπαδήμου και του Σαμαρά-Βενιζέλου.

Το νέο μνημόνιο της συγκυβέρνησης δεν είναι απλώς ένα νέο πακέτο μέτρων προς όφελος του κεφαλαίου. Αποτελεί τομή στην επιβολή των μνημονιακών πολιτικών, κρίσιμη καμπή στην επίθεση τόσο των ιμπεριαλιστών, όσο και του ντόπιου κεφαλαίου σε βάρος του λαού. Πρόκειται για την πλήρη κατάργηση ακόμα και του πιο υπάκουου και απαξιωμένου κοινοβουλίου, την υποβάθμιση της νομοθετικής σε βάρος της εκτελεστικής εξουσίας, τη διοίκηση της χώρας με προεδρικά διατάγματα (ίδια διαδικασία με την οποία θα επιβληθεί και η αντεργατική μεταρρύθμιση στη Γαλλία), το ουσιαστικό βάθεμα της εξάρτησης της χώρας -σε όλα τα επίπεδα- από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, την πλήρη ικανοποίηση των απαιτήσεων του εγχώριας αστικής τάξης.

Σήμερα, που ο λαός παραδίδεται βορά στα νύχια του κεφαλαίου, εμείς πρέπει να αποδομήσουμε την αστική προπαγάνδα, να αναζητήσουμε τους κεντρικούς κόμβους της καπιταλιστικής στρατηγικής και να τους επιτεθούμε. Την εφαρμογή παλιών και νέων μνημονίων, την συμμετοχή στην ΕΕ, την πρόσδεση της χώρας στον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό.
Σήμερα, όπου καταρρέουν οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες, όπου είναι σαφές στον καθένα ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική εντός ΕΕ, ότι τα αστικά πολιτικά κόμματα ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να σκίσουν τα μνημόνια, σήμερα που αποδεικνύεται σε όλους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο χρήσιμη εφεδρεία του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου εμείς πρέπει να οργανώσουμε το αντίπαλο δέος. Με επιμονή, σκληρή δουλειά, παρά και ενάντια στην άμπωτη του λαϊκού κινήματος, να συμβάλλουμε στην πολιτική οργάνωση της τάξης μας. Να συμβάλλουμε -με όλες μας τις δυνάμεις- στην προλεταριακή έφοδο στον ουρανό.

Καμία ανακωχή με κεφάλαιο, κράτος, ΕΕ και ΔΝΤ

Όλοι στους δρόμους

Συγκέντρωση: Σύνταγμα, 22 Μάη στις 18:00

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

Κάλεσμα για bazaar βιβλίων, για την ενίσχυση δομών αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες από το Κινηματικό εκδοτικό εγχείρημα Los Solidarios και την κατάληψη στέγης προσφύγων/μεταναστών Νοταρά 26:

Η καθημερινότητα της πλατείας Εξαρχείων τα τελευταία χρόνια, συνδέθηκε όλο και περισσότερο με το εμπόριο ναρκωτικών. Η κουλτούρα και οι συμπεριφορές που συνοδεύουν τις μαφιόζικες δραστηριότητες στράφη…καν σταδιακά, με μεγαλύτερη ή μικρότερη ένταση, ενάντια στις προσπάθειες της γειτονιάς και των πολιτικών συλλογικοτήτων να διατηρήσουν στην πλατεία και στην ευρύτερη περιοχή μια εστία πολιτικής ζύμωσης και δράσης. Το πρόσφατο περιστατικό, με την απόπειρα δολοφονίας τριών αναρχικών, μελών του κοινωνικού κέντρου Βοξ, δεν αποτελεί εξαίρεση και δε πρόκειται να είναι το τελευταίο, αν δεν κινητοποιηθούμε μαζικά, αποφασιστικά και οργανωμένα απέναντι στις παρακρατικές μαφίες, που αποτελούν το μακρύ χέρι της Αστυνομίας στην ευρύτερη περιοχή. Μέσα από τη συνεχή κινηματική μας δραστηριότητα, έχουμε χρέος όλες και όλοι να μετατρέψουμε και πάλι την πλατεία και τα Εξάρχεια σε μια ζωντανή γειτονιά, σε εστία ταξικής και κοινωνικής αλληλεγγύης, σε ορμητήριο αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο (νόμιμο ή παράνομο), το κράτος και τις παρακρατικές τους συμμορίες, που δρουν με τις πλάτες και την προστασία της Αστυνομίας.

2η ημέρα ταξικής αλληλεγγύης και κοινωνικής αυτοοργάνωσης

17:00 Παρουσίαση της Αυτοοργανωμένης Δομής Υγείας Εξαρχείων (ΑΔΥΕ).

18:00 Bιβλιοπαρουσίαση: «Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Κείμενα και Συνεντεύξεις». Από τις εκδόσεις ΜΟΛΟΤ.

Συνέλευση για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων