Η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, σήμερα, δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει και τη δημιουργία δομών στέγασης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και σίτισης.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, η Συνέλευση αναρχικών κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ συνεχίζει να μαγειρεύει για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Μονάχα τη Δευτέρα 3 Απριλίου μαγείρεψε περισσότερες από 700 μερίδες για τους τρεις κατειλημμένους χώρους στα Εξάρχεια.

Η πρόσφατη συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία δεν αποτελεί παρά μια ακόμα εγκληματική και αιματοβαμμένη συμφωνία. Μια ακόμα απόδειξη ότι η ΕΕ δεν αποτελεί παρά μια ιμπεριαλιστική ένωση που υπάρχει μονάχα για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα διαχωριστούν και θα ταξινομηθούν. Θα εξοριστούν από τις κατοικημένες περιοχές της χώρας ή θα κλειστούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Θα παραμείνουν στην Ελλάδα εγκλωβισμένοι, σε ένα απροσδιόριστο νομικό καθεστώς, ή θα απελαθούν βίαια στην Τουρκία. Ελάχιστοι θα οδηγηθούν στην κεντρική Ευρώπη σαν εργατικό δυναμικό. Ήδη από τον Οκτώβριο του 2015 η Ντόιτσε Βέλλε μας ενημέρωνε ότι η “η προσφυγική κρίση θα έχει θετική επίδραση στην οικονομία της Γερμανίας. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει η φθινοπωρινή έκθεση των κορυφαίων γερμανικών οικονομικών ινστιτούτων”. Η Ελλάδα έχει ήδη μετατραπεί σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Η Ευρώπη Φρούριο ορθώνει ακόμα πιο ψηλά τα τείχη της. Ο “Βαλκανικός Διάδρομος” κλείνει με κοινή απόφαση της ΕΕ και όχι με μονομερείς ενέργειες όπως υποστήριζε μέχρι πρόσφατα ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της συγκυβέρνησης. Η ΠΓΔΜ έχει κλείσει εδώ και καιρό τα σύνορά της. Ιταλοί καραμπινιέροι περιπολούν, ήδη, τα ελληνο-αλβανικά σύνορα. Η Βουλγαρία έχει ήδη αναπτύξει στρατό κατά μήκος της συνοριογραμμής, ενώ αποφασίστηκαν και κοινές αεροπορικές και χερσαίες επιχειρήσεις κατά μήκος των συνόρων της με την ΠΓΔΜ.

Με τη συμφωνία του Μαρτίου, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμφώνησε σε έναν ακόμα κανιβαλικό, αντι-μεταναστευτικό σχεδιασμό της ΕΕ. Αυτό πρακτικά σημαίνει:

– “Όλοι οι νέοι παράνομοι μετανάστες που διέρχονται από την Τουρκία στα ελληνικά νησιά ξεκινώντας από τις 20 Μαρτίου του 2016 θα πρέπει να επιστραφούν στην Τουρκία”.
– Όσοι φτάνουν από την Τουρκία στα ελληνικά νησιά θα καταγράφονται σε κλειστά κέντρα.
– Όσοι δεν υποβάλλουν αίτηση ασύλου στις ελληνικές αρχές, θα θεωρούνται «παράτυποι μετανάστες» και θα απελαύνονται βίαια στην Τουρκία. Μέχρι τότε θα κρατούνται σε κλειστά κέντρα κράτησης.
– Όσων οι αιτήσεις απορριφθούν θα απελαύνονται στην Τουρκία.
– Για κάθε ένα Σύριο πρόσφυγα που απελαύνεται στην Τουρκία, θα μεταφέρεται στην Ευρώπη ένας άλλος Σύριος που δεν έχει επιχειρήσει να μπει στην ΕΕ.
– Η Τουρκία αναγνωρίζεται -και από την Ελλάδα- ως ασφαλής χώρα επιστροφής, προκαλώντας κάθε στοιχειώδη λογική.
– Η συμφωνία δεν αναφέρεται καθόλου σε πρόσφυγες και μετανάστες άλλων χωρών, όπως Ιρακινούς, Αφγανούς, Παλαιστίνιους κλπ καθιστώντας το μέλλον τους πραγματικά αβέβαιο.
– Η συμφωνία επιτρέπει τη στρατιωτική επέμβαση στις κουρδικές περιοχές τόσο στην τούρκικη επικράτεια, όσο και μέσα στη Συρία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν γνήσιο αστικό φιλευρωπαϊκό κόμμα, εφαρμόζει πλήρως την αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ. Χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται εξαθλιωμένοι, εσκεμμένα εγκαταλελειμμένοι στην Ειδομένη, εφαρμόζοντας το ρητό της ακροδεξιάς κυβέρνησης του Σαμαρά “να τους κάνουμε το βίο αβίωτο”. Συνολικά, πάνω από 50.000 πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται σήμερα εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα. Κάποιοι μεταφέρονται σε κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στρατόπεδα συγκέντρωσης που δεν έκλεισαν ποτέ, παρά τα ψέμματα υπουργών και στελεχών της κυβέρνησης. Πρόσφατα, ο ίδιος ο ο αναπληρωτής υπουργός Μετανάστευσης Γ. Μουζάλας δήλωσε μέσα στη Βουλή ότι «δεν την κλείσαμε (την Αμυγδαλέζα), ποτέ δεν έπαψε να είναι εν λειτουργία», προσθέτοντας ότι απλώς είχαν καταστραφεί περίπου τα μισά κοντέινερ λόγω μιας παλαιότερης εξέγερσης. Οι υπόλοιποι μεταφέρονται σε “ανοιχτού” τύπου στρατόπεδα και αντιμετωπίζονται, πλέον, από τη συγκυβέρνηση σα σύγχρονα “μιάσματα”. Απομονωμένοι, μακριά από κατοικημένους τόπους, χωρίς πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα και επαρκή σίτιση, χωρίς καν πρόσβαση σε στοιχειώδη ενημέρωση. Σήμερα, ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Ν. Τόσκας, προκάλεσε ακόμα περισσότερο το λαϊκό αίσθημα,  δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση μελετάει τη μεταφορά προσφύγων και μεταναστών σε “γειτονικά νησιά που είναι άδεια μέχρι στιγμής”. Ταυτόχρονα, η συγκυβέρνηση οργανώνει και το διεθνή αστυνομικο-στρατιωτικό μηχανισμό διαχωρισμού, κράτησης και βίαιων επαναπροωθήσεων.

Η ευρωπαϊκή διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών (οι οποίες προκαλούνται από τους πολέμους, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τη φτώχεια και τα αυταρχικά καθεστώτα) δεν αποτελεί μονάχα ένα σχέδιο οχύρωσης της ΕΕ και ανάπτυξης της οικονομίας της, αλλά και ένα χρυσοφόρο πεδίο για τις πολυάριθμες ΜΚΟ και τις ελληνικές επιχειρήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Η εταιρεία Intrakat, συμφερόντων του Σωκράτη Κόκκαλη, πήρε τη μερίδα του λέοντος στο διαγωνισμό για την προμήθεια οικίσκων των στρατοπέδων συγκέντρωσης με το προκλητικό κόστος των 9.650 ευρώ για κάθε κοντέινερ, χωρίς το ΦΠΑ.

Η σύμπλευση ΝΑΤΟ (με ναυτική αποστολή, που εγκρίθηκε μετά από κοινό αίτημα Γερμανίας, Ελλάδας και Τουρκίας) και FRONTEX αποτελεί σίγουρα σημαντικό κομμάτι της στρατιωτικοποίησης της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Ήδη, στις Ένοπλες Δυνάμεις στην Ελλάδα έχουν παραχωρηθεί αυξημένες αρμοδιότητες, αφού κατασκευάζουν και λειτουργούν κέντρα κράτησης. Η αντιμεταναστευτική πολιτική αποτελεί, ταυτόχρονα, σημαντικό πρόσχημα για τη συγκέντρωση ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων κοντά στη Συρία, αλλά και το βάθεμα και την επέκταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Απέναντι σε αυτήν τη συνθήκη οφείλουμε να κινητοποιήσουμε όλες μας τις δυνάμεις. Να αναπτύξουμε πολύμορφη δράση αλληλεγγύης στα ταξικά μας αδέρφια, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Να δημιουργήσουμε δομές προλεταριακής αλληλεγγύης. Δομές που θα εναντιώνονται στους πλαστούς και τεχνητούς διαχωρισμούς “προσφύγων” και “μεταναστών”, στη λογική της ανάθεσης και τις χρηματοδοτούμενες ΜΚΟ. Αυτοργανωμένες δομές υγείας, στέγασης και σίτισης. Και παράλληλα, αδιαχώριστα, να αγωνιστούμε ενάντια στους πολέμους και τις σφαγές του ιμπεριαλισμού. Ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ενάντια στην παρουσία της Frontex και του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Να παλέψουμε για ανοιχτά σύνορα, ελεύθερη και ασφαλή μετακίνηση για όλους.

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

29 Μαρτίου 2016

Στα Εξάρχεια διεξάγεται σήμερα μια σκληρή κοινωνικοπολιτική αναμέτρηση. Με αιχμή το ζήτημα της μαφίας και του κοινωνικού κανιβαλισμού –που πυροδoτήθηκε εκ νέου από τη δολοφονική επίθεση ναρκεμπόρων εναντίον τριών μελών του κατειλημμένου κοινωνικού κέντρου Βοξ στις 27 Φεβρουαρίου- δύο κόσμοι έχουν λάβει θέση μάχης, ξεδιπλώνοντας δύο διαμετρικά αντίθετες στρατηγικές για την περιοχή. Η μια, φορέας της οποίας είναι ο κόσμος του κράτους και του κεφαλαίου, είναι σαφής: εδραίωση της -πλήρως ελεγχόμενης απο το αστυνομικοδικαστικό σύμπλεγμα- ναρκομαφίας, εξάπλωση της λουμπενοποίησης και των φαινομένων κοινωνικού κανιβαλισμού, αστυνομικός αποκλεισμός της περιοχής, κλείσιμο των δομών κοινωνικής αυτοοργάνωσης, μετατροπή των Εξαρχείων σε ένα χαμηλής αισθητικής διασκεδαστήριο, εντατικής και κακοπληρωμένης εργασίας. Με άλλα λόγια, η ριζική αλλοίωση των κοινωνικών, πολιτικών και ιστορικών χαρακτηριστικών της περιοχής και τελικά, η κοινωνική και πολιτική της ερημοποίηση. Στρατηγική απόλυτα συμβατή βέβαια με τη γενικότερη αστική στρατηγική εν μέσω κρίσης, την οποία συμπυκνώνει η ανελέητη επίθεση στις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις, που με αιματηρούς αγώνες κέρδισε τις προηγούμενες δεκαετίες το κοινωνικό-λαϊκό κίνημα.

Η υποτίμηση, λοιπόν, των όρων επβίωσης της εργατικής τάξης, ως αναγκαίος όρος για την υπέρβαση της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου, προσδιορίζει και στην περίπτωση των Εξαρχείων τον χαρακτήρα και τον τελικό σκοπό της εκεί ασκούμενης κρατικής πολιτικής. Υπό αυτήν την έννοια, τόσο το περιεχόμενο μιας έκφρασης της πολιτικής αυτής -όπως είναι αυτή της μαφίας- όσο και η αντίδραση σε αυτήν δεν μπορεί να ειδωθεί έξω από τον ταξικό της καθορισμό. Ως αντιπρολεταριακή αντικινηματική αιχμή από τη μια, και ως προλεταριακή κινηματική αντίσταση από την άλλη. Αν έτσι όμως, συνοψίζεται η αστική στρατηγική στα Εξάρχεια, πώς διαμορφώνονται τα πράγματα στην άλλη πλευρά; Ποιο σχέδιο, δηλαδή, καθοδηγεί τους φορείς της προλεταριακής-λαϊκής πολιτικής στην περιοχή, τις δομές κοινωνικής αυτοοργάνωσης και ταξικής αλλήλεγγύης, τις αναρχικές και κομμουνιστικές συλλογικότητες; Τι σημαίνει για τις δυνάμεις αυτές η σύγκρουση με τις μαφίες και τον κοινωνικό κανιβαλισμό; Είναι απλά μια έκφραση αντίστασης απέναντι σε μια κατάσταση που απλά δεν πάει άλλο, ή μήπως η πάλη για να φύγει το ναρκεμπόριο από τα Εξάρχεια υπηρετεί μια γενικότερη στρατηγική για την περιοχή;

Ισχυριζόμαστε το δεύτερο. Παρά τις επιμέρους διαφορές ανάμεσα στις δυνάμεις που συγκροτούμε αυτή τη στιγμή το μέτωπο ενάντια στις μαφίες, είναι κοινός μας τόπος ότι η πάλη αυτή αποτελεί κεντρικό κόμβο μιας στρατηγικής που δεν αρκείται σε «Εξάρχεια χωρίς μαφίες και κοινωνικό κανιβαλισμό», αλλά ανιχνεύει στο εδώ και τώρα της ταξικής πάλης τη δυνατότητα συγκρότησης μαζικών δομών προλεταριακής-λαϊκής αντιεξουσίας. Στρατηγική που επικοινωνεί και βρίσκεται σε πλήρη συνάφεια με τη γενικότερη στρατηγική του προλεταριακού- λαϊκού κινήματος στις σημερινές συνθήκες, όπου η φτωχοποίηση μεγάλων κομματιών του πληθυσμού, η εξαφάνιση των μηχανισμών κοινωνικής πρόνοιας, η στρατιωτικοποίηση της καταστολής και η προσφυγική κρίση έχουν καταστήσει τις δομές κοινωνικής αυτοοργάνωσης και ταξικής αλληλεγγύης σε κεντρικούς άξονες της επαναστατικής πολιτικής.

Ως τέτοιες δομές δεν εννοούμε φυσικά κάποιους κομμουνιστικούς ή αναρχικούς μικροκόσμους αποκομμένους από τον καπιταλιστικό περίγυρο, αλλά δομές που ξεδιπλώνουν αντικαπιταλιστικές πρακτικές, δομές που εκφράζουν δυνητικές μορφές κοινωνικής απελευθέρωσης, μορφές δηλαδή, που τηρουμένων των αναλογιών, υλοποιούν την τάση για κοινωνική χειραφέτηση. Ωστόσο, κάτι τέτοιο προϋποθέτει τη ρήξη με την ίδεα του κομμουνισμού και της αναρχίας ως ιδανικών προς εφαρμογή σε κάποιο ακαθόριστο μέλλον. Η αναρχία, ο κομμουνισμός είναι κάτι πολύ διαφορετικό από ένα ιδεώδες∙ είναι, όπως έλεγε ο Μαρξ, η «πραγματική κίνηση που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων», μια δυναμική τάση του παρόντος που διαπερνά το σύνολο των κοινωνικών και πολιτικών πρακτικών. Ως τέτοια επομένως, αναπτύσσεται μέσα από το σημερινό κίνημα∙ στοχεύει στην ανατροπή των υφιστάμενων συσχετισμών και τη συγκέντρωση δυνάμεων για αναμετρήσεις που θα θέσουν επί τάπητος το κύριο επίδικο μιας επαναστατικής διαδικασίας: αυτό της εξουσίας και της αντιεξουσίας.

Μιλώντας βέβαια για εξουσία και αντιεξουσία (ή για δυαδική εξουσία), δεν αναφερόμαστε απλά στην οριακή συνθήκη όπου δύο εχθρικά ταξικά στρατοπέδα διατάσσονται εντός μια συνθήκης επαναστατικής κρίσης, αλλά για κάτι πολύ πιο άμεσο και απτό: για τη συνθήκη εκείνη όπου μέσα από τη δυναμική της ταξικής πάλης, την όξυνση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης και την άνοδο της λαϊκής συνειδητότητας, αναδύονται μορφές μιας νέας θέσμισης (κοινωνικής, πολιτικής, οικονομκής) σε σύγκρουση με τις υπάρχουσες αστικές-κρατικές. Τι άλλο από αυτό συμβαίνει σήμερα στις φτωχογειτονιές της Κωνσταντινούπολης και του Ντιγιαρμπακίρ, στις επαρχίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ στην Α. Ουκρανία, στη Τσιάπας στο Μεξικό, στη Γάζα και αλλού; Και τί άλλο εκφράζουν τα παραπάνω παραδείγματα, αν όχι την ανάπτυξη μιας δυαδικής εξουσίας, μιας επαναστατικής διαδικασίας που συνδυάζοντας τον πόλεμο με την οικοδόμηση συγκροτεί νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης, νέους πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς;

Υπό αυτήν την έννοια, η περιφρούρηση των Εξαρχείων απέναντι στην πολύμορφη καταστολή έχει ένα βαθύτερο περιεχόμενο. Στην πραγματικότητα, από την αποτελεσματική υπεράσπιση της γειτονιάς και των κοινωνικών της δομών, κρίνεται η δυνατότητα του κινήματος να δημιουργεί ανταγωνιστικές μορφές κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης, κρίνεται η δυνατότητα σύμπηξης πλατιών κοινωνικών συμμαχιών, κρίνεται εν τέλει η ικανότητά του να δρα επαναστατικά. Σε αυτό το πλαίσιο, οι υπάρχουσες -όσο και οι μελοντικές- δομές κοινωνικής αυτοοργάνωσης και ταξικής αλληλεγγύης στην περιοχή είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα δίχτυ ασφαλείας για εργαζόμενους, άνεργους, νέους, προσφυγες. Ένα λαϊκό συσσίτιο, ένα κοινωνικό ιατρείο, ένα κοινωνικό κέντρο, μια δομή αυτοάμυνας, όλα αυτά δεν προστατεύουν μόνο από την ανέχεια, την αποξένωση και την καταστολή, αλλά υποδεικνύουν έμπρακτα, τόσο σε αυτούς που τα λειτουργούν, όσο και σε αυτούς που τα χρησιμοποιούν, μια άλλη προοπτική. Την προοπτική ενός άλλου κόσμου. Την προοπτική της κοινωνικής επανάστασης, της αναρχίας και του κομμουνισμού.

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ,

ΤΙΣ ΜΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ,

ΣΑΒΒΑΤΟ 2/4, ΠΛ. ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ, 5ΜΜ

Συνέλευση αναρχικών- κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

Έξω το ναρκεμπόριο από την πλατεία Εξαρχείων

Ενάντια στο “παράνομο” και “νόμιμο” κεφάλαιο,

τις μαφίες του και την αστυνομία του.

Μαζικός ανυποχώρητος αγώνας για τα Εξάρχεια

της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης.

Διαδήλωση, Σάββατο 2 Απρίλη, 17.00 από την πλατεία Εξαρχείων

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

Μαγείρεμα για πρόσφυγες και μετανάστες και bazaar βιβλίου την Πέμπτη 24 Μαρτίου, από τις 16:00 έως τις 20:00, στη Σπ. Τρικούπη 44 στα Εξάρχεια

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

Την Κυριακή 20 Μαρτίου από τις 11:00 ως τις 16.00 , στην οδό Σπ. Τρικούπη 44 στα Εξάρχεια, πραγματοποιήθηκε από συντρόφισσες και συντρόφους ανοιχτό μαγείρεμα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Στο χώρο λειτούργησε παράλληλα και bazaar βιβλίου.

Ευχαριστούμε όλους όσους στήριξαν τη δομή αλληλεγγύης, με την εργασία και τη φυσική τους παρουσία, με τη συνεισφορά προϊόντων ή την οικονομική τους ενίσχυση.

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

Την Κυριακή 13 Μαρτίου από τις 11:00, στην οδό Σπυρίδωνος Τρικούπη 44 στα Εξάρχεια, πραγματοποιήθηκε από συντρόφισσες και συντρόφους ανοιχτό μαγείρεμα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Στο χώρο λειτούργησε παράλληλα και bazaar βιβλίου.

Ευχαριστούμε όλους όσους στήριξαν τη δομή αλληλεγγύης, με την εργασία και τη φυσική τους παρουσία, με τη συνεισφορά προϊόντων ή την οικονομική τους ενίσχυση.

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ